1.каго. Прымушаць рабочую жывёлу рухацца хутчэй; нокаць. Чорныя, закураныя цыганы — старыя і маладыя — у клёшных штанах, запыленых хромавых ботах, паважна крочаць узбоч вазоў, панукаюць гладкіх коней.Навуменка.— Но-но, маленькі! — па-гаспадарску клапатліва панукваў.. [Ваня] каня.Паўлаў.//перан.; каго і без дап.Падганяць каго‑н. у рабоце. Хлопцы добрыя, не трэба панукаць. І справу ведаюць...Мыслівец.
2.перан.; кім і без дап. Дэспатычна распараджацца, не лічыцца з кім‑н.; папіхаць. [Касперскі:] Доўга блукаў я па свеце і такі знайшоў шчасце — у калгасе. Цяпер я чалавек! Ніхто мною не панукае.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
precipitate
1.[prɪˈsɪpɪteɪt]
v.
1) прысьпе́шваць; падганя́ць
2) скіда́ць, шпурля́ць
3) Chem. аса́джваць; асяда́ць
4) кандэнсава́ць (-ца), ператвара́цца(-ца) з па́ры ў ва́дкасьць
2.[prɪˈsɪpɪtət]
adj.
1) рапто́ўны
2) пасьпе́шны, пасьпе́шлівы
3) неабду́маны, заўча́сны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
prod
[prɑ:d]1.
v.t. -dd -
1) паро́ць чым-н. во́стрым, штурха́ць
2) падганя́ць(у пра́цы)
3) падбухто́рваць
2.
n.
1) уда́р во́стрым кі́ем
2) во́стры кій
3) Figur. напамі́н -у, напамі́нак -ку m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
adapt
[əˈdæpt]
v.
1) прыстасо́ўваць; прыла́джваць, падганя́ць
to adapt oneself to the new job (environment) — прыстасава́цца да но́вае пра́цы (асяро́дзьдзя).
2) адаптава́ць; перарабля́ць
to adapt a novel — перарабі́ць рама́н (у п’е́су або́ ў фільм)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whip2[wɪp]v.
1. сцяба́ць, хваста́ць, лупцава́ць
2. узбіва́ць (вяршкі, смятану і да т.п.)
3. (і)рва́цца, кіда́цца
whip on[ˌwɪpˈɒn]phr. v.падганя́ць
whip through[ˌwɪpˈθru:]phr. v.infml прабіра́цца;
We whipped through customs very quic k ly. Мы прайшлі праз мытню вельмі хутка.
whip up[ˌwɪpˈʌp]phr. v. распа́льваць (пачуцці); расшаве́льваць (чалавека)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
verpássen
vt
1) упуска́ць, прапуска́ць, спазня́цца
den Zug ~ — спазні́цца на цягні́к [по́езд]
2) ме́раць, падганя́ць па ме́рцы (абмундзіраванне)
j-m éine Óhrfeige ~ — даць каму́-н. апляву́ху
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Зялі́ць ’надакучаць, дурыць (у выразе зяліць галаву)’ (бялын., Янк. Мат.). В.-луж.zelić ’крычаць, праклінаць, лаяцца’. Шустэр–Шэўц (Этимология, 1970, 89), які не ведаў бел. адпаведнік, збліжаў в.-луж. слова з і.-е. коранем *gal‑ ’крычаць’ (Покарны, 1, 250) і параўноўваў з улікам чаргавання галосных, а потым зычных з бел.галіць ’падганяць’, рус.галиться ’насміхацца’, чэш.háliti ’гучна смяяцца’. Наяўнасць бел. адпаведніка можа і падмацаваць прасл. этымалогію, але, магчыма, тут больш новае ўтварэнне — дзеяслоў ад зелле (в.-луж.zelo ’лячэбная расліна’) ’уздзейнічаць зеллем’. Параўн. соль і саліць (перан.). Нельга выключаць і адасобленасці бел. і в.-луж. лексем. Параўн. яшчэ заліць1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пасна́дней ’больш выгодней, ямчэй’ (Нас.). Да ⁺снадны. Параўн. рус.снадить ’прыстасоўвацца’, ’складаць, падганяць (дошкі)’, ст.-польск.snadny ’зручны, ёмкі’, польск.snadnie ’лёгка, без намаганняў’, чэш., славац.snadny ’лёгкі’, мар.nes‑ nadny ’бурклівы’, якія са слова snadъ: н.-луж.snaź, в.-луж., польск.snadź ’мажліва, відаць’, чэш.snad, славац.snaď ’тс’. Брукнер (504) і Фасмер (3, 696) уключаюць сюды і снасць ’начынне працы’. Пэўнай этымалогіі няма. Калі зыходзіць з асноўнага snadъ, можна дапусціць вельмі стаєре скарачэнне з прыслоўя snadobь (як рус.надо з надобьУ^Ьраун. ст.-слав. оудобь ’лёгка’, ц.-слав.без‑добь ’у неадпаведны час’. Тады sna‑d‑ азначала б ’палёгка’ (Махэк₂, 563).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пэ́ндзіць ’гнаць, даганяць; хутка ісці, бегчы’ (Жд. 2; любч., Нар. словатв.; Скарбы), пэндыты экспр. ’нясці, цягнуць, валачыць’ (Клім., Сл. Брэс.), пэндзіцца ’прытрымлівацца моды’ (астрав., Сл. ПЗБ), пэндытысь экспр. ’насіцца, несціся’ (Клім., Сл. Брэс.), сюды ж пэнд ’парастак’: новыя пэнды парэчак (ваўк., Сл. ПЗБ). Запазычанне з польск.pędzić ’прымушаць да хугкага руху, падганяць; несціся’, параўн. пудзіць (гл.); значэнне ’цягнуць, валачыць’ — вынік экспрэсіўнага пераасэнсавання па прынцыпу кантраснасці; тэрмін для ’парастка’ запазычаны са штучна створанага польск.pęd ’атожылак’ у якасці калькі з ням.Trieb (ад treiben ’гнаць’, гл. Банькоўскі, 2, 537), параўн. батанічнае выганка ’вырошчванне пасынкаў’, чэш.vyhon ’адростак’, рус.побёг і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пуры́м ’прыпар, гарачы час’ (полац., Жыв. НС), пурымы ’яўрэйскае свята’: пурымы не свято, а трасца не хвароба (Сержп.), ст.-бел.пуримь ’тс’; сюды ж пурьшэц ’невялікая булачка’ (пін., Сл. Брэс.). Запазычана з яўр.ригіт ’свята’ (Булыка, Лекс. запазыч., 184) < іўрыт. pur ’жэрабя’, сюжэт узнікнення свята гл. у кнізе “Зефір” у Скарынаўскім перакладзе Бібліі: И для того назвами суть дневе шые фуримь. То есть дневе жребиевь. Прото иже фуръ, еже исказуетсл жребеи вовержен есть до сосуда; параўн. укр.пу́рім ’тс’, польск.дыял.purum: pan Wojciech już purum, już sobie podchmielił (паводле Крэмера, Słowniczek, 311, — з лацінскай). На семантыку слова, магчыма, паўплывала пу́ры́ць ’гнаць, падганяць’ (гл.).