во́ка, ‑а;
1. Орган зроку.
2. Здольнасць бачыць; зрок.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікset
1) ста́віць
2) устаўля́ць, упраўля́ць
3) настаўля́ць, наво́дзіць
4) вызнача́ць, прызнача́ць (час для чаго́)
5) упрыго́жваць, аздабля́ць
6) садзі́ць квакту́ху (на я́йкі)
7)
а) склада́ць, піса́ць мэлёдыю
б) аранжава́ць му́зыку
8)
1) застыва́ць, гусьце́ць
2) захо́дзіць
3) сядзе́ць на я́йках (пра квакту́ху)
4) пасава́ць, падыхо́дзіць
1) вы́значаны, усталява́ны, прыня́ты
2) засты́лы, цьвёрды
3) нава́жаны
1) кампле́кт -у
2) радыёапара́т, тэлевізар або́ тэлефо́нны апара́т
3) дэкара́цыя для п’е́сы або́ адно́й дзе́і
4) кіру́нак -ку
5) за́вязь
•
- all set
- set about
- set against
- set a good example
- set apart
- set aside
- set back
- set forth
- set forward
- set free
- set loose
- set in
- set off
- set on
- set on fire
- set out
- set up
- set up for
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
за,
I. з
1. Па той бок, па-за, ззаду каго-, чаго
2. Каля, вакол чаго
3. Абазначае накіраванасць дзеяння на асобу ці прадмет.
4. Абазначае адносіны, звязаныя з замужжам.
5. Па прычыне чаго
II. з
1. Указвае на асобу або прадмет, які ахоплівае, да якога дакранаюцца пры накіраванні на яго руху.
2. Звыш якой
3.
4. Указвае на адлегласць, у межах якой што
5. Да якой
6. На працягу якога
7. Замест каго
8.
9. У абмен на што
10. Дзеля, у імя, у карысць каго-, чаго
III. з
1. Непасрэдна пасля, адно ўслед за другім.
2. У час чаго
3. Абазначае асобу, з’яву
4. З мэтай атрымаць, здабыць, дасягнуць.
5. Указвае на асобу або прадмет, ад якіх залежыць што
6. Указвае на знешнюю адзнаку чаго
2.
IV.
1. у
2. у
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наве́сці, ‑вяду, ‑вядзеш, ‑вядзе; ‑вядзём, ‑ведзяце;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свой, свайго́,
1.
2.
3. Уласцівы толькі дадзенай асобе або прадмету; своеасаблівы.
4. Прызначаны для каго‑, чаго‑н.; адпаведны, належны.
5. Які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх або іншых блізкіх адносінах, звязаны месцам жыхарства, сумеснай працай, агульнымі інтарэсамі і пад.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узня́ць, ‑німу, ‑німеш, ‑німе і уздыму, уздымеш, уздыме;
1. Узяць, падабраць што‑н. (з зямлі, падлогі і пад.).
2. Падняць, аддзяліць ад зямлі і пад., маючы столькі сілы, каб утрымаць (што‑н. цяжкае).
3. Падняць уверх, перамясціць у больш высокае становішча.
4. Перавесці ў вертыкальнае становішча, адкрываючы або закрываючы што‑н.
5. Прымусіць устаць, скрануцца з месца з якой‑н. мэтай.
6. Пачаць якое‑н. дзеянне (у спалучэнні з назоўнікамі, якія выражаюць дзеянне або вынік дзеяння).
7. Зрабіць больш высокім.
8. Павялічыць, павысіць.
9. Наладзіць, палепшыць (што‑н. заняпалае, запушчанае, разбуранае).
10. Узараць (папар, цаліну і пад.).
11.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сагна́ць, зганю, згоніш, згоніць;
1.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Leib
1) це́ла, ту́лава
2) жыво́т, чэ́рава; нутро́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
галава́, ‑ы́;
1. Верхняя частка цела чалавека, верхняя або пярэдняя частка цела жывёліны, якая заключае ў сабе мозг.
2.
3.
4.
5.
6. Харчовы прадукт у выглядзе шара або конуса.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сабра́ць, збяру, збярэш, збярэ; збяром, збераце;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)