Перашарсьці́цца ’перайначыцца, стаць іншым’ (віл., Нар. сл.). Да пера- і тарасіцца ’мяняць шэрсць, поўсць’ < шэрсць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакашары́ць (пырыкашыры́ты) ’прыбраць, навесці парадак’ (Клім.). Да пера- і кашары́ць (гл.), якое са ст.-яўр. kāšēr ’прыдатны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакульба́чыцца (пырыкульба́чытыся) ’перакуліцца’ (кобр., Жыв. сл.). Да пера- і кульба́ка1 (гл.). Першапачаткова абазначала ’выпасці з сядла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перамуці́цца ’хвароба парасят на панос пасля адкідання іх ад маткі’ (ТС). Да пера- і мыт3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перанітава́ць ’пераніцаваць’ (ТСБМ, Яруш., Шпіл., Федар., Бяльк.). З пераніцава́ць, збліжана з нітка: да пера- і ніцава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапарэ́ць ’скончыцца’ (карэліц., ЖНС). Да пера- і пара (гл.). Утворана так, як перавучыць < мука (Усціновіч, вусн. паведамл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перасноў (перэсноў) ’лішнія ніткі ў аснове (што не ўваходзяць у бёрда’ (ТС). Да пера- і снаваць (гл.),

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераспонка ’жэрдка, прыбітая паміж дзвюма кроквамі вышэй палавіны іх вышыні’ (Тарн.). Да пера- і апона, спайка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перацурква́ць ’пераесці’: перагортвала усе яблыкі за зіму (люб., Нар. словатв.). Да пера- і цуртць, цурчэць (гл.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераблагава́ць ’пакінуць зямлю пад аблогу’ (Ян.). Да пера- і аблогаваць ’зарастаць дзірваном, знаходзіцца ў запушчаным стане’ < аблог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)