камунікаты́ўны

(лац. communicativus)

які мае адносіны да перадачы інфармацыі пры дапамозе мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кантана́льны

(фр. cantonal)

які мае адносіны да кантона, звязаны з пэўным кантонам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нтра

(лац. contra = супраць)

нацягнутыя адносіны паміж кім-н.; узаемная незадаволенасць, раздражнёнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

людскі́ (які мае адносіны да людзей, які складаецца з людзей) ménschlich, Ménschen-;

людскі́ пато́к Ménschenstrom m -s, -ströme;

людскі́ нато́ўп Ménschenmenge f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

варо́жа прысл, варо́жы féindselig; féindlich (gesínnt);

варо́жыя дзе́янні́ Féindseligkeiten pl;

варо́жыя адно́сіны féindselige Bezíehungen;

ста́віцца да каго-н варо́жа j-n féindselig behándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

свядо́мы

1. в разн. знач. созна́тельный;

с. чалаве́к — созна́тельный челове́к;

~мыя адно́сіны да пра́цы — созна́тельное отноше́ние к труду́;

2. (преднамеренный) созна́тельный, умы́шленный;

с. падма́н — созна́тельный (умы́шленный) обма́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

mend​2 [mend] v.

1. BrE рамантава́ць, пра́віць

2. зашыва́ць дзі́рку (на адзенні); цырава́ць

3. BrE, dated папраўля́цца, ачу́ньваць (пасля хваробы)

4. канча́ць сва́рку, выпраўля́ць сітуа́цыю

♦

mend (one’s) fences стара́цца паміры́цца, пале́пшыць адно́сіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нажоўка ’невялікая пілка’, Пяткевіч тлумачыць па-польску ’piłka t. zw. złodziejska’ (Пятк.), рус. ножо́вка ’тс’. Да нож, нажовы ’які мае адносіны да нажа’, хутчэй за ўсё ў выніку семантычнай кандэнсацыі атрыбутыўнага спалучэння тыпу нажовая пі́лка, параўн. тураўск. ножо́ва ха́тка ’похва для нажа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Свір ‘вага ў студні з жураўлём’ (Касп.; швянч., ігн., Сл. ПЗБ). Параўноўваецца з літ. svir̃tis ‘калодзежны журавель’. Гл. свер, асвер; варыянтнасць вакалізму тлумачыцца запазычаннем з розных крыніц (гл. Анікін, Опыт, 91) і адлюстроўвае аблаўтныя адносіны ў балтыйскіх мовах (Краўчук, Лекс. балтызмы, 15).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

этні́чны

(гр. ethnikos = народны)

які мае адносіны да пэўнага народа, яго побыту, нораваў, звычаяў, культуры.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)