обнажа́ть несов.

1. в разн. знач. агаля́ць; (голову — ещё) зніма́ць ша́пку; (вынимать из ножен — ещё) выніма́ць;

2. перен. (раскрывать, разоблачать, обнаруживать) выкрыва́ць, раскрыва́ць, выяўля́ць; см. обнажи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

erschlíeßen

* vt

1) адкрыва́ць

2) асво́йваць

3) тлума́чыць, раскрыва́ць (напр. значэнне слова)

4) зрабі́ць вы́вад, заключы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pour [pɔ:] v.

1. ліць, наліва́ць, уліва́ць; уліва́цца;

Shall I pour you another cup of coffee? Наліць вам яшчэ кубачак кавы?

2. лі́цца;

It’s pouring with rain. Дождж лье як з вядра.

3. (out) выка́зваць, раскрыва́ць (пачуцці)

4. (into) даць шмат гро́шай (на што-н.);

The company pours money into charity twice a year. Кампанія дае грошы на дабрачыннасць два разы на год.

♦

pour oil on troubled water(s) уздзе́йнічаць заспакая́льна; уціхамі́рваць;

pour out one’s heart/soul раскрыва́ць душу́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unfold [ʌnˈfəʊld] v.

1. разго́ртваць; разго́ртвацца; развіна́ць; развіна́цца;

The plain unfolded before us. Перад намі рассцілалася раўніна.

2. адкрыва́ць, раскрыва́ць, тлума́чыць (планы, думкі і да т.п.);

She unfolded her plans to me. Яна расказала мне пра свае планы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трэ́шчыцца ‘ўглядацца’ (Юрч. СНЛ). Відаць, першапачатковае значэнне ‘шырока раскрываць, вылупліваць, вытрэшчваць вочы’, гл. вы́трашчыць. Слова з праблемнай этымалогіяй, параўн. рус. таращить (глаза) ‘напружана ўглядацца’, для якога Фасмер (4, 23) дапускае сувязь з трахнуть ‘стукнуць, трэснуць’, гл. трахаць. Борысь (720) на аснове чэш. třeštit ‘шалець, выходзіць з сябе’, ‘вылупліваць вочы’, дыял. treščit ‘стукаць’, ст.-чэш. treščiti ‘грукаць, трашчаць, лятаць з трэскам’, славац. trieštiť ‘разбіваць’, харв. і серб. старое trieštiť ‘трэснуць, ударыць (пра гром)’, славен. treščiti ‘выклікаць трэск, грукат’, ‘стукаць (пра маланку)’, ‘кідаць раптоўна, шпурляць’ мяркуе, што першаснае значэнне магло быць ‘адкрываць з трэскам’ (вобразна і пра вочы). Гл. трашчаць, трэснуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unearth

[ʌnˈɜ:rӨ]

v.t.

1) раско́пваць, адкапа́ць

to unearth a buried city — раскапа́ць засы́паны го́рад

2) Figur. раскрыва́ць, даво́дзіць да ве́дама

to unearth a plot — раскры́ць змо́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unveil

[ʌnˈveɪl]

1.

v.t.

1) здыма́ць або́ адве́шваць засло́ну

2) раскрыва́ць, адкрыва́ць, выяўля́ць

to unveil a secret — раскры́ць таямні́цу

2.

v.i.

адкрыва́ць свой твар; паказа́цца сапра́ўдным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

раскрыва́цца несов.

1. в разн. знач. раскрыва́ться, открыва́ться;

2. перен. раскрыва́ться;

3. (освобождаться от покрова) раскрыва́ться;

4. раскрыва́ться, распеча́тываться; распако́вываться;

5. обнару́живаться; разоблача́ться;

6. страд. раскрыва́ться, открыва́ться; распеча́тываться; распако́вываться; обнару́живаться; разоблача́ться; см. раскрыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ззяць 1 ’быць адкрытым (пра адтуліну)’. Рус. зия́ть, укр. зя́яти, зія́ти ’тс’; польск. ziać ’цяжка дыхаць’, ’ззяць’, чэш. zeti, záti ’ззяць, глядзець’, славац. ziať ’ззяць, адкрыць рот (пра жывёл)’, славен. zijáti ’трымаць рот адкрытым, крычаць’, серб.-харв. зѝјати ’тупа глядзець, пазяхаць’, ’мець вялікую адтуліну’, балг. зѐя ’быць адкрытым (аб дзвярах, труне, ране)’, макед. зјае ’быць адкрытым’. Ст.-слав. зиꙗти. Ст.-рус. зияти ’раскрывацца; раскрываць вусны’. Прасл. zьj‑a‑ti < zĭi̯‑a‑, адна з умлаўтных форм і.-е *gʼhei‑ ’быць пустым’, літ. žióti ’раскрываць рот’, лат. žavât ’тс’, ст.-інд. vi‑haya ’пустата’, лац. hio, ст.-в.-ням. geinōn, ginen ’ззяю’, грэч. χαίνω, χάσκω ’ззяю, пазяхаю’. Фасмер, 2, 98; Шанскі 2, З, 93; БЕР, 1, 638; Скок, 3, 656; Махэк₂, 711; Траўтман, 368; Покарны I, 419 (без слав. прыкладаў). Гл. зяваць.

Ззяць 2 ’ярка свяціць’. Рус. сия́ть, перм., вят., свярдл., табол., том. зьять, зья́яти, зия́ть, укр. ся́яти, ся́ти ’тс’, славен. sijati, серб.-харв. сѝјати, sjȁti, балг. сия́я. Ст.-слав. сиꙗти. Ст.-рус. сияти. Бел. (і рус. дыял.) форма мае звонкае з замест этымалагічнага c, верагодна, пад уплывам ззяць 1, у выніку кантамінацыі (’быць адкрытым’ ’свяціць’). Параўн. зіхацець і зяхаць. Прасл. sьjati < sĭi̯‑a‑ належыць, відавочна, да і.-е. *skʼĩ‑ (і інш.) ’ясны; цень’, адкуль і sěnь (гл. сенцы); лат. seja ’цень, адлюстраванне, твар’ (?), гоц. skeirs ’ясны’, skeinan ’свяціць, блішчаць’, ням. scheinen ’тс’, ст.-грэч. σκιά ’цень’. Фасмер, 3, 629–630; Саднік-Айцэтмюлер, Handwört., 300; Скок, 247–248; Траўтман, 304; Мюленбах-Эндзелін, 3, 96; Покарны, 1, 917–918.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

erbréchen

*

I

vt узло́м(лі)ваць, раскрыва́ць; распяча́тваць (пісьмо)

II

vi i (sich):

er erbrícht (sich) — яго́ ваніту́е, яго́ ну́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)