erbréchen
*
I
vt узло́м(лі)ваць, раскрыва́ць; распяча́тваць (пісьмо)
II
vi i (sich):
er erbrícht (sich) — яго́ ваніту́е, яго́ ну́дзіць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)