аказіяна́льны

(с.-лац. occasionalis = выпадковы)

лінгв. які не адпавядае агульнапрынятаму ўжыванню, абумоўлены спецыфічным кантэкстам ужывання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адзіно́чны, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае без дапамогі іншых або выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго, без удзелу, без дапамогі іншых.

А. палёт.

2. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго, для знаходжання ў ізаляцыі ад іншых.

Адзіночная камера.

3. Асобны, адзінкавы, выпадковы.

А. выстрал.

○

Адзіночны лік — граматычная катэгорыя, якая паказвае, што прадмет прадстаўлены ў колькасці, роўнай аднаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сустрэ́чны, -ая, -ае.

1. Які рухаецца насустрач.

С. цягнік.

С. вецер.

Ніхто з сустрэчных (наз.) не спыніўся.

2. Які адбываецца пры сустрэчы, пры руху з двух бакоў.

С. бой.

С. агонь.

3. Які даецца ў адказ на што-н.

С. план.

◊

Першы сустрэчны — хто трапіцца, выпадковы.

Сустрэчны (наз.) і папярэчны — любы без разбору чалавек, усякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызна́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызначыць.

2. у знач. прым. Той, што прызначылі; умоўлены; не выпадковы. Яшчэ задоўга да прызначанага часу перад аўдыторыяй тоўпяцца студэнты ў чаканні сваёй чаргі. Шахавец. Федзя прыйшоў на прызначанае месца самым першым. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампане́йскі ​1, ‑ая, ‑ае.

Які любіць быць у кампаніі, падтрымлівае кампанію (у 1 знач.). Чалавек ён .. па характару свайму — лагодны, кампанейскі, любіць сустрэцца з людзьмі, пагаманіць. Кулакоўскі.

кампане́йскі ​2, ‑ая, ‑ае.

Разм. Бессістэмны, выпадковы, непланамерны (пра арганізацыю работы). Кампанейскія метады работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

béiläufig

1.

a выпадко́вы, падаро́жны

2.adv між і́ншым, мімахо́дзь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аванту́ра

(фр. aventure = прыгода)

рызыкоўная падазроная справа, распачатая ў разліку на выпадковы поспех.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

coincidence [kəʊˈɪnsɪdəns] n.

1. супадзе́нне, адпаве́днасць;

coincidence of space/time/number супадзе́нне ў прасто́ры/ча́се/ко́лькасці

2. выпадко́вы збег акалі́чнасцей

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спарады́чны

(лац. sporadicus, ад гр. sporadikos)

адзінкавы, не рэгулярны, выпадковы (напр. с-ая з’ява).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

patchy [ˈpætʃi] adj.

1. пакры́ты пля́мамі, пля́місты

2. неаднаро́дны, неаднаста́йны; страка́ты

3. абры́вачны; выпадко́вы;

The applause was patchy. Пачуліся рэдкія апладысменты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)