привяза́ть сов.
1. прывяза́ць, мног. папрывя́зваць;
2. стр., архит. прывяза́ць;
3. перен. (расположить, склонить к себе) схілі́ць; (вызвать, внушить чувство привязанности) вы́клікаць прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (привлечь) прыва́біць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
охо́тникII
1. (любитель) ахво́тнік, -ка м., ама́тар, -ра м.;
2. (доброволец) воен. ахво́тнік, -ка м.;
вы́звать охо́тников в разве́дку вы́клікаць ахво́тнікаў у разве́дку;
3. мн. охо́тники (желающие) ахво́тнікі, -каў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
repulse2 [rɪˈpʌls] v. fml
1. адбіва́ць;
repulse an attack адбіва́ць ата́ку
2. выкліка́ць агі́ду, адваро́чваць
3. адхіля́ць, не прыма́ць;
He offe red to help but was repulsed. Ён прапанаваў дапамагчы, але яго прапанову не прынялі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
áufregen
1.
vt
1) хвалява́ць, узру́шваць; нервава́цца
2) высок. выкліка́ць, абуджа́ць
2.
(sich)
(über A) хвалява́цца (з прычыны чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
conjure
[ˈkɑ:ndʒər]
1.
v.
1) закліна́ць (чарадзе́йнымі сло́вамі)
2) вядзьма́рыць, чарава́ць
3) [kənˈdʒʊr] прасі́ць; упро́шваць; закліна́ць
2.
v.i.
1) выкліка́ць ду́хаў
2) пака́зваць фо́кусы, займа́цца штука́рствам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
*Мярза́вы, мерза́ву, мерзе́ны ’агідны, дрэнны’ (ТС), мярзя́ва ’нягоднік, паганец’ (Ян.), укр. мерзе́нний, мерзосві́тний, рус. мерзкий, ст.-рус. мьрзъкъ, чэш., славац. mrzký, славен. mŕzək, серб.-харв. мр̏зак, макед. мрзешен, мрзешник, ст.-слав. мръзъкъ. Звязана з мёрзнуць, мароз (Фасмер, 2, 603), параўн. алб. mardhem ’дрыжу ад холаду’, marth ’мароз’. Параўн. аналагічна чэш. osiuditi ’выклікаць агіду’, ostuda ’сорам’ — рус. студить, ням. Schauder ’дрыготка’ і ’жах, агіда’. Супраць такіх паралелей выступае Махэк₂ (381) і звязвае чэш. mrzeti з ц.-слав. мръсьнъ ’гідкі, агідны, жудасны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прычыні́ць 1 ’паслужыць прычынай чаго-небудзь; выклікаць непрыемныя наступствы’ (ТСБМ), ’зрабіць’: мне дабра не прычыніла і тая Антоля (пух., Сл. ПЗБ), прычыня́цца ’выбіраць пэўныя ўмовы, абставіны’ (ТС). Да чын, чыніць (гл.).
Прычыні́ць 2 ’зачыніць, звычайна няпоўнасцю або няшчыльна’ (ТСБМ, Ласт., Янк. 1, Ян.), прічыні́ць ’тс’ (Бяльк.), а таксама прычыні́ць ’прыадчыніць’ (ТС); сюды ж са спецыфічным абмежаваннем семантыкі прычыны́ты ’завязаць (фартух)’ (кобр., ЛА, 4). Беларуска-ўкраінскі семантычны рэгіяналізм (Лучыц-Федарэц, Бел.-укр. ізал., 41; Непакупны, Связи, 86). Далей гл. чын, чыніць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
супрацьдзе́янне н Wíderstand m -(e)s, -stände; Rückwirkung f -, -en, Gégenwirkung f (рэакцыя);
рабі́ць супрацьдзе́янне каму-н j-m Wíderstand léisten; gégen j-n Front máchen;
вы́клікаць супрацьдзе́янне Gégenwirkung áuslösen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
upset1 [ˈʌpset] n.
1. хвалява́нне; дрэ́нны настро́й;
cause a great deal of upset выкліка́ць ке́пскі настро́й
2. недамага́нне;
a stomach up set расстро́йства стра́ўніка, пано́с
3. не чака́нае паражэ́нне (у спорце, на выбарах і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
haul2 [hɔ:l] v.
1. цягну́ць; цягну́цца (цераз сілу); валачы́; валачы́ся
2. ве́сці або́ цягну́ць (каго-н.) сі́лаю
3. выкліка́ць (у суд); прыця́гваць
♦
haul smb. over the coals рабі́ць каму́-н. вымо́ву; дава́ць наганя́й каму́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)