Verbum

beget [bɪˈget] v. (begot, begot; archaic begat, begotten)

1. lit. дава́ць жыццё; быць ба́цькам;

Abraham begat Isaac. bibl. Аўраам нарадзіў Ісаака.

2. fml выкліка́ць, спараджа́ць;

War begets misery. Вайна прыносіць пакуты.