Verbum

мару́длівы, -ая, -ае.

Які павольна, без паспешлівасці робіць што-н.

|| наз. мару́длівасць, -і, ж.

мару́дны, -ая, -ае.

1. Павольны, няспешны, непаваротлівы; проціл. хуткі.

Марудная хада.

Марудна (прысл.) пісаць.

2. Карпатлівы.

Марудная праца.

|| наз. мару́днасць, -і, ж.

марфало́гія, -і, ж. (спец.).

1. Навука аб форме і будове арганізмаў.

М. чалавека.

М. жывёл.

М. раслін.

М. глебы.

2. Раздзел граматыкі, які вывучае часціны мовы, іх катэгорыі і формы слоў.

Спецыяліст па марфалогіі.

Апісанне марфалогіі беларускай мовы.

|| прым. марфалагі́чны, -ая, -ае.

марфанало́гія, -і, ж. (спец.).

Раздзел мовазнаўства, які вывучае фаналагічную структуру марфем і выкарыстанне фаналагічных сродкаў у марфалогіі (у 2 знач.).

|| прым. марфаналагі́чны, -ая, -ае.

марфе́ма, -ы, мн. -ы, -фе́м, ж.

У граматыцы: частка слова, якая мае лексічнае ці граматычнае значэнне (корань, прыстаўка, суфікс і інш.).

|| прым. марфе́мны, -ая, -ае.

марфі́н, -у, м.

Наркатычны і болесуцішальны сродак, што здабываецца з млечнага соку опійнага маку.

|| прым. марфі́нны, -ая, -ае.

марфіні́зм, -у, м.

Нездаровая цяга да марфіну як наркотыку.

марфіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто пакутуе марфінізмам.

|| ж. марфіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. марфіні́сцкі, -ая, -ае.

марці́ра, -ы, мн. -ы, -цір, ж. (гіст.).

Караткаствольная артылерыйская гармата.

|| прым. марці́рны, -ая, -ае.

марцо́вы,

У выразах: марцовы кавалер (разм., жарт.) — стары валацуга, які любіць заляцацца да жанчын; кот марцовы — распуснік, блуднік.