пакіда́ць, пакі́нуць

1. lássen* vt;

пакіда́ць у спако́і in Rúhe lássen*; (не звяртаць увагі) áußer Acht lássen*;

пакіда́ць гэ́ты свет (памерці) das Lében lássen*;

пакі́нь гэ́та! lass das!;

я пакі́нуў свой сшы́так до́ма ich habe mein Heft zu Hause líegen lássen;

2. (адмовіцца, спыніць) áufhören vi (што-н mit D);

пакіда́ць рабо́ту áufhören zu árbeiten;

3. verlássen* vt; im Stich lássen* (пакінуць без дапамогі);

пакіда́ць усё álles stéhen und líegen lássen*;

пакіда́ць ха́ту [го́рад, бацько́ў] das Haus [die Stadt, die Éltern] verlássen*;

сі́лы пакіда́юць яго́ ihn verlässt die Kraft;

4. (пакінуць пасля сябе) hinterlássen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пот м фізіял, тс перан Schweiß m -es;

хало́дны пот kálter Schweiß;

абліва́ючыся потам schwéißgebadet, schwéißbedeckt, schwéißtriefend;

вы́церці пот з тва́ру sich den Schweiß von der Stirn wíschen;

кро́плі поту вы́ступілі ў яго́ на ілбе́ der Schweiß stand ihm auf der Stirn, der Schweiß trat ihm auf die Stirn;

яго́ кі́нула ў пот er geriet [kam] in Schwítzen;

◊ у по́це чала́ свайго́ im Schwéiße séines [íhres, méines і г. д.] Ángesicht(e)s;

ён атрыма́ў гэ́та потам і крывёю das hat ihn viel Schweißgekóstet;

увагна́ць у пот ins Schwítzen bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ты займ du (G déiner, D dir, A dich);

гэ́та ты das bist du, du bisťs;

цябе́ не было́ до́ма du warst nicht zu Háuse;

заме́ст цябе́ statt déiner;

я табе́ ўжо́ каза́ў ich habe dir schon geságt;

ма́ю да цябе́ пыта́нне ich habe éine Fráge an dich;

◊ звярта́цца да каго-н на ты j-n dúzen, j-m du ságen;

быць на ты з кім-н mit j-m auf Du und Du sein; Du zueinánder ságen;

звярну́цца да каго-н на ты j-n per [mit] du ánreden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узя́цца

1.:

узя́ за ру́кі einánder [sich] an den Händen fássen;

2. (абавязацца) übernéhmen* vt, auf sich néhmen*;

узя́ напіса́ць арты́кул sich verpflíchten, éinen Artíkel zu schréiben;

3. (прыступіць) an éine Árbeit [Beschäftigung] géhen*;

я узя́ўся за пра́цу ich machte mich [ging] an die Árbeit, ich ging ans Werk;

узя́ за спра́ву ins Zeug géhen*;

узя́цца за спра́ву іна́чай éine Sáche ánders ánpacken [ángreifen*];

◊ адку́ль у іх гэ́та узя́ло́ся wo háben sie das her?;

узя́цца за ро́зум разм zur Besínnung kómmen*;

узя́цца за каго-н разм sich (D) j-n vórnehmen*;

адку́ль ні вазьмі́ся plötzlich, von úngefähr, únerwartet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

найсці́

1. (натрапіць) (im Géhen [Fahren]) stóßen* (на што-н auf A, gégen A);

найсці́ на мель марск auf éine Sándbank [Úntiefe] áuflaufen*;

2. (насунуцца) sich schíeben*, verdécken vt;

хма́ра найшла́ на со́нца éine Wólke verdéckte die Sónne;

3. (апанаваць – пра пачуцці) überkómmen* vt;

не́йкая весяло́сць найшла́ на яго́ éine Fröhlichkeit überkám ihn;

што гэ́та на цябе́ найшло́? was ist denn in dich gefáhren?; was ist denn mit dir los?;

4. (панаходзіць, паназбірацца) zusámmenkommen* vi (s);

найшло́ мно́га наро́ду es sind viele Ménsehen [Léute] zusámmengekommen;

◊ найшла́ каса́ на ка́мень es ging [kam] hart auf hart

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спецыя́льнасць ж Fach n -(e)s, Fächer; Fáchgebiet n -(e)s, -e (галіна); Fáchrichtung f -, -en (тэхнічная); berúfliche Ríchtung, Berúfsrichtung f (прафесія);

асно́ўная спецыя́льнасць Háuptberuf m -(e)s, -e;

не па асно́ўнай спецыя́льнасці im Nébenberuf;

працава́ць па сваёй спецыя́льнасці in séinem Fach stehen*, séinem Berúf náchgehen*;

скарыста́ць каго-н па спецыя́льнасці j-n in séinem Fach éinsetzen;

выкарысто́ўваць каго-н не па спецыя́льнасці j-n berúfsfremd beschäftigen;

працава́ць не па спецыя́льнасці berúfsfremd árbeiten;

гэ́та не па маёй спецыя́льнасці das ist nicht mein Fach;

яка́я у Вас спецыя́льнасць? was sind Sie von Berúf?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дазво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

1. што, з інф. і дадан. сказам. Даць дазвол, згадзіцца на што‑н. Дазволіць пастаноўку п’есы. Дазволіць увайсці. □ Коні, .. як толькі ім зноў дазволілі перайсці на ступу, пачалі задаволена фыркаць. Брыль.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Даць магчымасць што‑н. зрабіць; ажыццявіць. Мінеральныя ўгнаенні дазволяць за 7 гадоў амаль патроіць ураджаі. Дуброўскі. [Тварыцкі] дайшоў да таго доміка, дзе жыў Несцяровіч, а цераз сенцы Ірына.. Вокны адчынены, і адтуль шмат галасоў. Гэта не дазволіла яму адразу пайсці туды. Чорны.

3. заг. дазво́ль(це). Ужываецца як форма ветлівага звароту да прысутных пры пачатку якога‑н. дзеяння. Дазвольце сход лічыць адкрытым. □ — Таварышы! Дазвольце назваць вас ганаровым і слаўным імем — чырвонаармейцы. Мікуліч.

4. заг. дазво́ль(це). Ужываецца як форма пярэчання, нязгоды з чым‑н. — Да... Дазвольце! — ускрыкнуў чыноўнік. — Дазвольце... Якое права... Самуйлёнак. Другую [пасцель] Таня прынесла сама. — Дазвольце, мы самі ўсё зробім, не турбуйцеся, — папрасіла жанчына. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваява́ць, ‑ваюю, ‑ваюеш, ‑ваюе; зак.

1. што. У вайне, у барацьбе адабраць захопленае ворагам або завалодаць тым, што належыць ворагу.

2. перан.; каго-што. Дамагчыся чаго‑н., здабыць што‑н. у выніку барацьбы, настойлівасці, працы, выратаваць каго‑н. [Бабейка:] — Нават пасля вайны адваявалі гектараў пяцьдзесят у балота — вунь, бачыце, чарнее ралля, гэта ўзаралі на зіму. Хадкевіч. [Хірургу] не раз хацелася кінуць папрок гэтаму ганарліўцу, якога ён адваяваў ад смерці, але кожны раз яго спрактыкаваны розум раіў маўчаць. Васілевіч.

3. Разм. Пазбавіцца сілы, моцы ваяваць. [Царская дачка:] — Зноў ідзе на наша царства вялікае войска аж трох каралёў. А бацька мой стары ўжо — ваяваць не можа. Ці не паехаў бы ты за яго? — Куды мне ехаць, — кажа салдат. — Я ўжо сваё адваяваў. Якімовіч.

4. Разм. Праваяваць нейкі час, скончыць ваяваць. Адваяваць два гады. □ Не дачакаўся ў гэты час суровы, Стары шасцідзесятае вясны, Знайшоў спакой на могілках вясковых, Адваяваўшы спраўна тры вайны. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыжа́ць і дрыжэ́ць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак.

1. Калаціцца, трэсціся. Зямля дрыжыць. Вокны дрыжаць. □ Дрыжэлі сцены новай звонкай хаты. Купала. Там, за сінімі шыбамі, дрыжаў аголены куст бэзу. Шашкоў. // Быць ахопленым дрыжыкамі. Дрыжаць ад холаду. Рукі дрыжаць. // Мігацець, трапятаць (пра агонь, святло). А ў небе зоркі, як сняжынкі, Гараць, мільгаюць і дрыжаць. Колас. Ружовыя водсветы дрыжэлі на мёрзлай зямлі. Чорны. // Перарывіста, няроўна гучаць (пра голас, гукі). Голас .. [Сашы] мацнеў з кожным словам і дзе-нідзе зрываўся і дрыжэў. Шамякін.

2. перан.; перад кім-чым і без дап. Адчуваць страх, баяцца каго‑н. — Васіль зненавідзеў яе, як чужое дзіця. Яна адчувала гэта і дрыжала перад ім. Колас. — Век ты перад панам дрыжаў і без пана дрыжыш, — дапякла жонка. Пальчэўскі. // за каго-што; над кім-чым. Непакоіцца, рупліва аберагаць каго‑, што‑н. [Маці] так дрыжала над .. [Нявідным], так старалася ўсцерагчы яго. Колас. // Берагчы што‑н., ашчадна траціць, расходаваць што‑н. Дрыжаць за кожную капейку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́клік, ‑у, м.

1. Кліч, прызыўны гук. [Коля і Дзіма] стаялі так сцішыўшыся, чакаючы, ці не паўторыцца яшчэ раз гэты жывы дзіўны гук, у якім нават тугое на слых вуха магло ўлавіць нейкі трывожны заклік. Якімовіч. А гэта што — ледзь чутны крок? Ці проста шоргнула ігліца? Ці, заклік чуючы, знарок заварушылася глушыца? А. Вольскі.

2. Запрашэнне, просьба прыйсці, з’явіцца куды‑н. Пачулі працавітыя людзі заклік свайго збаўцы, і пакінулі яны хто молат, хто кельню, хто плуг, хто серп і валам павалілі да свайго волата. Пальчэўскі.

3. Прапанова або патрабаванне дзейнічаць, паводзіць сябе пэўным чынам. Пры .. [Нявідным] было некалькі брашур.., адозвы да працоўнай беднаты з заклікам адкрыта ўступаць у бой з класавым ворагам. Колас. [Ніна] выступае з заклікам, каб кожны інжынер меў асабісты план удзелу ў асваенні новай прадукцыі. Шыцік. // Вусны або пісьмовы зварот, які ў кароткай форме выражае кіруючую ідэю, палітычнае патрабаванне; лозунг. Першамайскія заклікі Цэнтральнага Камітэта Камуністычнай партыі Савецкага Саюза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)