Verbum

трашча́ць

1. kráchen vi (лопацца, грукатаць); knácken vi (хрусцець); knístern vi, prásseln vi (пры гарэнні);

2. разм. (гаварыць без патрэбы) schwátzen vi, pláppern vi;

3. (быць перапоўненым) überfǘllt wérden, voll gestópft sein, zum Bérsten voll sein;

◊

у мяне́ галава́ трашчы́ць ад бо́лю mir platzt [brummt] der Kopf;

у мяне́ трашчы́ць галава́ ад спраў ≅ ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht;

трашча́ць па ўсіх швах in állen Fúgen kráchen, aus állen Nähten plátzen

му́ха ж. Flíege f -, -n;

◊

рабі́ць з му́хі слана́ aus éiner Mücke éinen Elefánten máchen;

ён му́хі не пакры́ўдзіць er tut kéiner Flíege etwas zu Léid(e);

яка́я му́ха цябе́ ўкусі́ла? was ist dir für éine Laus über die Léber geláufen?, was ist dir in die Króne gefáhren?;

му́хі до́хнуць es ist tódlangweilig [stérbenslangweilig];

быць пад му́х ай разм. éinen Schwips háben; ángeheitert sein;

чува́ць як му́ха праляці́ць man hätte éine Nádel fállen hören

навуча́нне н.

1. Lérnen n -s, Stúdi¦um n -s, -di¦en; Léhre f - (рамяству);

быць у навуча́нні in der Léhre [Áusbildung] sein (у каго-н. bei D) (на прадпрыемстве);

ско́нчыць навуча́нне das Stúdi¦um ábschließen* [beénden]; die Schúle absolvíeren [-´vi:-] [ábschließen*]; die Léhre ábschließen* (навучыцца рамяству);

2. (выкладанне) Únterricht m -(e)s, Beléhrung f -, -en; Léhren n -s, Unterríchten n -s;

3. разм. (парада) Beléhrung f;

заво́чнае навуча́нне Férnstudi¦um n -s;

во́чнае навуча́нне diréktes Stúdium, Diréktstudi¦um n

разысці́ся, разыхо́дзіцца

1. aus¦einánder géhen*; sich zerstréuen (рассеяцца); sich verzíehen* (пра хмары);

2. (размінуцца) aneinánder vorübergehen*;

3. (парваць адносіны) sich trénnen; aus¦einánder géhen*; sich schéiden lássen* (пра мужа і жонку);

4. разм. (растраціцца) áusgehen* vi (s); álle wérden;

гро́шы разышлі́ся das Geld ist áusgegangen [alle];

5. (быць распраданым, раскупленым) áusverkauft sein; vergríffen sein (пра кнігу);

6. разм. (набраць хуткасць) in Témpo kómmen*, in vólle Fahrt kómmen*;

7. разм. (моцна разгневацца) áußer Rand und Band geráten*

пайсці́

1. géhen* vi (s);

ён пайшо́ў у го́сці er ist j-n besúchen gegángen (да каго-н.); er macht éinen Besúch;

пайшлі! géhen wir!;

не пайсці́ на кары́сць kéinen Nútzen [Ségen] bríngen*;

пайсці́ на што-н. sich auf etwas éinlassen*;

◊

калі на то́е пайшло́ wenn es drauf ánkommt;

2. перан. (узяць пачатак) stámmen vi (s), ábstammen vi (s), hérstammen vi (s), entstámmen vi (s) (D) (быць родам);

◊

далёка пайсці́ перан. es weit bríngen*

сабра́цца

1. (сысціся, з’ехацца) sich versámmeln, zusámmenkommen* vi (s), zusámmentreten* vi (s);

2. (набрацца) sich ánsammeln, sich ánhäufen;

3. (падрыхтавацца) sich fértig máchen, sich beréit máchen; fértig sein (быць гатовым);

4. (мець намер) beábsichtigen vt, vórhaben* vt, die Ábsicht háben, sich (D) etw. vórnehmen*, sich ánschicken; im Begríff sein [stehen*];

яна́ сабра́лася пае́хаць на ме́сяц sie beábsichtigte für éinen Mónat fórtzufahren;

сабра́цца з ду́мкамі séine Gedánken sámmeln;

сабра́цца з сі́лай séine Kräfte sámmeln

сфе́ра ж.

1. Sphäre f -, -n, Beréich m -(e)s, -e, Gebíet n -(e)s, -e; Región f -, -en, Zóne f -, -n (зона);

сфе́ра ўздзе́яння Wírkungssphäre f, Wírkungsbereich m, Wírkungskreis m -es, -e;

сфе́ра ўплы́ву Interéssengebiet n; Éinflusssphäre f -;

сфе́ра абслуго́ўвання Díenstleistungsbereich m -(e)s;

2. (асяроддзе) Sphäre f;

у вышэ́йшых сфе́рах in höheren Sphären;

быць у сваёй сфе́ры in séinem Elemént sein;

3. матэм. Kúgel f -, -n;

астр. нябе́сная сфе́ра Hímmelskugel f -

дзі́кі

1. (першабытная стадыя развіцця) primitív [-´ti:f] (пра людзей);

2. (не прыручаны, не культываваны) wild, wild lébend [wáchsend]; úngezähmt (звер); nicht gezüchtet (расліна); únberührt (прырода);

3. (неабжыты, занядбаны) verwíldert;

дзі́кая мясцо́васць Wíldnis f -, -se, wíldes Land;

4. перан. (неўтаймаваны, шалёны) wild, roh, úngezügelt;

дзі́кія но́равы róhe [wílde] Sítten pl;

5. перан. (сарамлівы) schüchtern, scheu, ménschenscheu;

◊

быць у дзі́кім захапле́нні héllauf begéistert sein (ад каго-н., чаго-н. von D);

дзі́кая ду́мка ein únsinniger [wáhnsinniger] Gedánke;

дзі́кі боль rásender Schmerz

доўг м.

1. гл. aбавязак;

2. разм. (пазыка) Schuld f -, -en;

даўгі́ мн. Schúlden pl, Áußenstände pl, Verbíndlichkeiten pl, Áltschulden pl;

узя́ць у доўг (sich) (áus)léihen*, bórgen vt;

даць у доўг (ver)léihen* vt, áusleihen* vt;

уле́зці ў даўгі́ sich verschúlden;

адда́ць даўгі́ die Schúlden zurückzahlen [begléichen*]; aus den Schúlden kómmen*;

◊

быць у даўгу́, як у шаўку́ bis über die Óhren in Schúlden stécken; mehr Schúlden als Háare auf dem Kopf háben