torso

[ˈtɔrsoʊ]

n., pl. -sos

1) ту́лава n.

2) торс -а m.

3) Figur. не́шта зьняве́чанае або́ незако́нчанае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nugget

[ˈnʌgɪt]

n.

1) камя́к -а́ m., камячо́к -ка́, кава́лак -ка m.

2) самаро́дак зо́лата

3) не́шта ва́ртаснае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Масты́ріць ’мастачыць, нешта рабіць арыгінальнае’ (мсцісл., З нар. сл.). Рус. кастр., курган. мастырить ’майстраваць што-небудзь’. Бел.-рус. ізалекса. Утворана ад пск., цвяр. масте́рить пры ад’ідэацыі насты́рны. Да ма́йстар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпла́віць ’прыгнаць па вадзе’ (ТС). Рус. дыял. припла́вить ’тс’, при́плавь ’нешта прыбітае да берага, выгнутае вадой’, укр. при́плав ’прыстань’, чэш. připlaviti ’прынесці плынню, хваляй; сплавіць па рацэ’. Да плавіць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сюрпры́з ’нечаканы падарунак; нечаканае здарэнне’ (ТСБМ), ’неспадзяванка’ (Гарэц.). Запазычана праз рус. сюрпри́з ’тс’ з франц. surprise ’нешта дзіўнае, неспадзяванка’ ад дзеяслова surprendre ’дзівіцца, здзіўляцца’ (Фасмер, 3, 823; ЕСУМ, 5, 494).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свярбе́ць júcken vi;

яму́ свярбі́ць у но́се ihn [ihm] juckt die Náse;

◊

мне ру́кі свярбя́ць (нешта зрабіць) es juckt mich [mir] in den Fíngern;

яму́ свярбі́ць язы́к es brénnt ihm auf der Zúnge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заду́маць

1. (намервацца) sich (D) etw. vórnehmen*, beábsichtigen vt, vórhaben* vt, plánen vt;

ён не́шта заду́маў er führt etwas im Schílde;

2. (загадаць):

заду́май якое-н. чысло́ denk dir éine Zahl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міра́ж

(фр. mirage)

1) аптычная з’ява ў атмасферы, пры якой на гарызонце ўзнікаюць адлюстраванні далёкіх наземных прадметаў (назіраецца ў пустынях, стэпах, на моры);

2) перан. нешта падманлівае, уяўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прабле́ма

(гр. problema = задача, заданне)

1) тэарэтычнае або практычнае пытанне, задача, якія патрабуюць вырашэння, даследавання (напр. п. асваення космасу, п. выхавання);

2) нешта цяжка вырашальнае (напр. дамашняя п.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

радні́ць, радню, родніш, родніць; незак., каго-што.

1. Ствараць адносіны роднасці паміж кім‑н. Радніць адну сям’ю з другой.

2. Рабіць блізкім па духу, перакананнях і пад. — Толькі шчырасць збліжае, родніць людзей на ўсё жыццё. Шамякін. [Салдат] адчуў нешта такое, што радніла яго з гэтым незнаёмым, але ўжо блізкім таварышам. Сабаленка.

3. Рабіць падобным, сходным; збліжаць. Тут, дарэчы, ёсць нешта такое, што родніць .. [Багдановіча] з Лермантавым, паэтам, які, як і Багдановіч, надзелены выключнай інтэнсіўнасцю духоўнага жыцця, нават раннія праяўленні якога здзіўляюць сваёй глыбінёй. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)