Туры́гаць (туры́гаты) ‘кляваць, торкаць (пра рыбу)’ (кам., Жыв. НС). Да то́ргаць 1 (гл.), аснова змененая для перадачы шматкратнага дзеяння. Параўн. торыгаць, тарыгаць ‘турзаць’ (гл.), чэш. мар. terygať ‘перасяляць’, славац. terigať sa ‘цягнуцца, з цяжкасцю ісці’ — апошнія Махэк₂ (510) разглядае як вынік метатэзы з redygať, што няпэўна; Кралік (610) дапускае кантамінацыю. Варыянтнасць вакалізму характэрная для рэфлексаў прасл. *tъrg, *tьrg, параўн. Варбат, Исследования., 64.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

consequence [ˈkɒnsɪkwəns] n.

1. вы́нік;

the consequences of an action вы́нікі ўчы́нку

2. высно́ва, вы́вад, заключэ́нне;

it follows as a logical consequence адсю́ль выніка́е, што

3. fml значэ́нне, зна́чнасць, ва́жнасць;

a matter of great consequence спра́ва вялі́кай ва́жнасці;

a person of consequence уплыво́вы чалаве́к;

it is of no consequence гэ́та не ма́е значэ́ння

♦

in consequence of fml у вы́ніку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scales [skeɪlz] n. pl.

1. ва́гі, ша́лі;

That victory turned the scales in our favour. Тая перамога вырашыла вынік справы на нашу карысць;

a scales weight гі́ра

2. the Scales astron. Ша́лі (знак задыяка)

3. the Scales astrol. Ша́лі (знак задыяка; чалавек, які нарадзіўся пад гэтым знакам)

♦

tip the scale(s) at smth. infml выраша́ць кане́ц спра́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consequence

[ˈkɑ:nsəkwəns]

n.

1) вы́нік -у m., насту́пства n.

2) вы́вад -у m., лягі́чная высно́ва

3) зна́чаньне, значэ́ньне n.; вага́ f.

of no consequence — нява́жны

of great consequence — вялі́кае вагі́

4) уплыво́васьць, ва́жнасьць f.

person of consequence — чалаве́к з уплы́вамі, ва́жны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

development

[dɪˈveləpmənt]

n.

1) разьвіцьцё n.

2) працэ́с разьвіццьця́; рост -у m.

3) разбудо́ва f.

4)

а) пасёлак -ка m.

б) гру́па новазбудава́ных дамо́ў

5) падзе́я, вы́нік

the latest developments in world affairs — апо́шнія падзе́і ў сьве́це

6) Phot. праяўле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

effect

[ɪˈfekt]

1.

n.

1) вы́нік, рэзульта́т -у m.

2) ва́жкасьць, зна́чнасьць f. (прамо́вы)

3) уплы́ў -ву m.; эфэ́кт -у m.

4) ура́жаньне n.

2.

v.t.

1) выкліка́ць (зьме́ны)

2) рабі́ць ура́жаньне

•

- effects

- of no effect

- to the effect

- for effect

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кары́та, ‑а, М ‑рыце, н.

Прадаўгаватая пасудзіна, выдзеўбаная з дрэва або збітая з дошак, якая скарыстоўваецца звычайна для кармлення жывёлы. Дубовае карыта. Свіное карыта. □ [Наталля] дастала з печы чыгун паранай бульбы, пасекла ў карыце і замяшала свінням. Чорны. Калі гусяняты заканчвалі выбіраць насамі-лодачкамі корм з карытаў, дзяўчынкі гналі іх на возера. Даніленка. // Пра старое, непрыгоднае судна, лодку. Усхапіўся дзядзька мокры, брудны, А вынік спробы той паскудны: Чаўнок не човен, а карыта, І нос і частка дна адбіта. Колас.

•••

Лезці не ў сваё карыта гл. лезці.

Разбітае (старое) карыта — пра што‑н. старое, непрыгоднае. — Гэта не машына, а старое карыта, сэр. Тарантас фермера Молі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапамагчы́, ‑магу, ‑можаш, ‑можа; пр. дапамог, ‑магла, ‑ло; заг. дапамажы; зак., каму-чаму.

1. Аказаць дапамогу, пасадзейнічаць у чым‑н. Дапамагчы ў рабоце. Дапамагчы распрануцца. □ [Булай] заўсёды заступіцца, дапаможа, калі хто са сваіх рабочых трапіць у бяду. Шыцік. І службу служы, і сябру дапамажы. З нар. // Падтрымаць матэрыяльнымі сродкамі. Дапамагчы грашамі. Дапамагчы будаўнічымі матэрыяламі. // Аказаць медыцынскую дапамогу. [Санітарка] спяшаецца, каб у час дапамагчы параненаму. Колас.

2. З’явіцца сродкам для каго‑н. у дасягненні якой‑н. мэты. Компас дапамог сарыентавацца на мясцовасці. Мінеральныя ўгнаенні дапамаглі калгаснікам павысіць ураджайнасць палёў. // Даць жаданы вынік, прынесці карысць. Лякарства дапамагло. Угаворы дапамаглі.

•••

Дапамагчы гору (бядзе) — выратаваць з бяды, з цяжкага становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трафе́й, ‑я, м.

1. часцей мн. (трафе́і, ‑яў). Узбраенне і ваенная маёмасць, захопленыя ў пераможанага праціўніка. Трафеяў знайшлі не дужа багата: адну нямецкую вінтоўку без затвора, патроны розных калібраў, ракетніцу і дзве гранаты. Сіняўскі. Не ўратавалі і адхонныя скалы, і навейшая зброя імперыялістаў: фалангістаў разбілі ўшчэнт, і багатыя ваенныя трафеі напоўнілі арсенал пераможцаў. Кухараў.

2. часцей мн. (трафе́і, ‑яў). Рэчы, здабыча як сведчанне або вынік перамогі, поспеху ў якой‑н. галіне. Паляўнічыя трафеі. □ Акуратненька ачысціўшы ад пяску,.. [Лабановіч] палажыў грыбы ў хустачку і з гэтымі трафеямі пайшоў далей. Колас. Амаль з кожных спаборніцтваў .. [Мечыслаў Палом] вяртаецца са спартыўнымі трафеямі. «Беларусь».

3. Арнаментальнае ўпрыгожанне ў выглядзе ваенных даспехаў.

[Фр. trophée.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інва́йранмент

(англ. environment = акружэнне, наваколле)

від сучаснага мастацтва, які спалучае твор і адначасова мастацкае дзеянне, скіраваныя на арганізацыю прасторы, што дае магчымасць гледачу адчуваць сябе арганічна ўключаным у дзею праз аўдыёвізуальныя, кінетычныя і іншыя сродкі ўздзеяння і сувязі; узнік у ЗША і Еўропе ў 1960-я гады як вынік развіцця поп-арту і постканструктывізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)