вы́нік, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Канчатковы паказчык якіх-н. дзеянняў, намаганняў і пад.
Падвесці вынікі работы за дзень.
Вынікі конкурсу.
2. Паказчык майстэрства (звычайна спартыўнага).
В. плаўца.
В. забегу на сто метраў.
Лепшы в. дня.
3. Тое, што вынікае з чаго-н., з’яўляецца лагічным вывадам.
Поспехі з’яўляюцца вынікам напружанай штодзённай працы.
Пажар быў вынікам нядбайнага абыходжання з агнём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вы́нік, -ку м.
1. результа́т; ито́г; вы́вод; плод; исхо́д;
~кі перагаво́раў — результа́ты (ито́ги) перегово́ров;
падво́дзіць ~кі — подводи́ть ито́ги;
в. спабо́рніцтва — ито́г (исхо́д) соревнова́ния;
~кі шматгадо́вай пра́цы — плоды́ многоле́тнего труда́;
2. сле́дствие ср., после́дствие ср.;
пажа́р быў ~кам неасцяро́жнага абыхо́джання з агнём — пожа́р был сле́дствием неосторо́жного обраще́ния с огнём
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вы́нік, ‑у, м.
1. пераважна мн. (вы́нікі, ‑аў). Канчатковыя паказчыкі якіх‑н. дзеянняў, з’яў, развіцця чаго‑н. Падвесці вынікі работы за дзень. □ Ад імя камісіі Іван Паўлавіч зачытаў вынікі экзаменаў і павіншаваў вучняў са сканчэннем школы. Васілевіч. // Плён, здабытак працы, намаганняў. Вынікі шмат гадовай працы. Вынікі экспедыцыі, творчых поспехаў.
2. Тое, што вынікае з чаго‑н., з’яўляецца лагічным вывадам. Поспехі з’яўляюцца вынікам напружанай штодзённай працы. □ Мы павінны заўсёды правяраць сябе, вывучаючы ланцуг палітычных падзей у іх цэлым, іх прычыннай сувязі, іх выніках. Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́нік м Ergébnis n -ses, -se, Resultát n -(e)s, -e; Aúswirkung f -, -en; Befúnd -(e)s, -e;
вы́нік праве́ркі Prüfungsbefund m -(e)s, -e;
вы́нік эксперты́зы Befúnd éines Gútachtens;
прыве́сці да пэ́ўных вы́нікаў Resultáte zéigen;
падве́сці вы́нікі Bilánz zíehen*; áuswerten vt;
у вы́ніку чаго-н im Ergébnis (G), in der Fólge (G), infólgedessen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вы́нік (БРС, КЭС, лаг.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вынікаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вынік, здабытак, падрахунак, рэзультат; скутак (разм.); след (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
разгро́м, -у, м.
1. гл. разграміць.
2. Сляды, вынік разбурэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
негаты́ў², -ты́ву, м. (разм.).
Адмоўны вынік якіх-н. дзеянняў, адмоўны пачатак; увогуле факты, звесткі, эмоцыі і пад. адмоўнага характару.
Ён ва ўсім бачыць толькі н.
|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.
Н. вынік.
Негатыўная ацэнка.
Негатыўныя эмоцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
падлі́к, -у, м.
1. гл. падлічыць.
2. мн. -і, -аў. Вынік, падрахунак чаго-н.
Праверыць падлікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ро́знасць, -і, ж.
1. гл. розны.
2. Вынік адымання.
|| прым. ро́знасны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)