вы́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́нік вы́нікі
Р. вы́ніку вы́нікаў
Д. вы́ніку вы́нікам
В. вы́нік вы́нікі
Т. вы́нікам вы́нікамі
М. вы́ніку вы́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

вы́нік, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Канчатковы паказчык якіх-н. дзеянняў, намаганняў і пад.

Падвесці вынікі работы за дзень.

Вынікі конкурсу.

2. Паказчык майстэрства (звычайна спартыўнага).

В. плаўца.

В. забегу на сто метраў.

Лепшы в. дня.

3. Тое, што вынікае з чаго-н., з’яўляецца лагічным вывадам.

Поспехі з’яўляюцца вынікам напружанай штодзённай працы.

Пажар быў вынікам нядбайнага абыходжання з агнём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́нік, -ку м.

1. результа́т; ито́г; вы́вод; плод; исхо́д;

~кі перагаво́раў — результа́ты (ито́ги) перегово́ров;

падво́дзіць ~кі — подводи́ть ито́ги;

в. спабо́рніцтва — ито́г (исхо́д) соревнова́ния;

~кі шматгадо́вай пра́цы — плоды́ многоле́тнего труда́;

2. сле́дствие ср., после́дствие ср.;

пажа́р быў ~кам неасцяро́жнага абыхо́джання з агнём — пожа́р был сле́дствием неосторо́жного обраще́ния с огнём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́нік, ‑у, м.

1. пераважна мн. (вы́нікі, ‑аў). Канчатковыя паказчыкі якіх‑н. дзеянняў, з’яў, развіцця чаго‑н. Падвесці вынікі работы за дзень. □ Ад імя камісіі Іван Паўлавіч зачытаў вынікі экзаменаў і павіншаваў вучняў са сканчэннем школы. Васілевіч. // Плён, здабытак працы, намаганняў. Вынікі шмат гадовай працы. Вынікі экспедыцыі, творчых поспехаў.

2. Тое, што вынікае з чаго‑н., з’яўляецца лагічным вывадам. Поспехі з’яўляюцца вынікам напружанай штодзённай працы. □ Мы павінны заўсёды правяраць сябе, вывучаючы ланцуг палітычных падзей у іх цэлым, іх прычыннай сувязі, іх выніках. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВЫ́НІК,

гл. Прычына і вынік.

т. 4, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́нік м Ergébnis n -ses, -se, Resultát n -(e)s, -e; Aúswirkung f -, -en; Befúnd -(e)s, -e;

вы́нік праве́ркі Prüfungsbefund m -(e)s, -e;

вы́нік эксперты́зы Befúnd éines Gútachtens;

прыве́сці да пэ́ўных вы́нікаў Resultáte zéigen;

падве́сці вы́нікі Bilánz zíehen*; áuswerten vt;

у вы́ніку чаго-н im Ergébnis (G), in der Fólge (G), infólgedessen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́нікнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́нікне вы́нікнуць
Прошлы час
м. вы́нікнуў
вы́нік		 вы́нікнулі
вы́ніклі
ж. вы́нікнула
вы́нікла
н. вы́нікнула
вы́нікла

Крыніцы: dzsl2007, dzsl2013, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Вы́нік (БРС, КЭС, лаг.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вынікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вынік, здабытак, падрахунак, рэзультат; скутак (разм.); след (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

прычына і вынік

т. 13, с. 87

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)