прапа́свіць, ‑пасу, ‑пасеш, ‑пасе; ‑пасём, ‑пасяце; пр. прапасвіў, ‑пасвіла; заг. прапасі; зак., каго-што і без дап.

Пасвіць некаторы час. Прапасвіць кароў да вечара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пастава́ць ’пасвіць’ (браг., Мат. Гом.). Да паства ’пасьба’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Пастаўня́, пастовня ’сенажаць’ (Нікан ). Да паства ’паша’, пасвіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валапа́с ’пастух, які пасе валоў’ (Некр.). Словаскладанне: вол і пасвіць. Параўн. валавод, абармот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́сцівіць ’пасвіць’ (Яруш., Бяльк., Янк. 2; паўн.-усх., КЭС). Утворана ад паства (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпа́свіць, -пасу́, -пасе́ш, -пасе́; -пасём, -пасяце́, -пасу́ць і -па́свіш, -па́свіць; -па́свім, -па́свіце, -па́свяць; -па́свіў, -віла; -пасі́; зак.

1. Правесці пэўны час, пасучы жывёлу.

А. сваю чаргу.

2. каго і без дап. Закончыць пасьбу жывёлы (разм.).

3. каго. Адкарміць на падножным корме.

А. коней.

|| незак. адпа́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адпа́с, -у, м. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наня́цца, наймуся, ноймешся, ноймецца; заг. найміся; зак.

Паступіць на працу па найму. Разам з усімі наняўся на работу адзін чалавек нейкага няпэўнага выгляду. Чорны. Трэба было зарабляць на хлеб, і Кірыла наняўся пасвіць свіней. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Перапа́скі (перэпаскі) ’чарга пасвіць жывёлу’ (івац., ЛА. I). Рэгіяналізм. Да пера- і паспіj. Утворана, як і перавабілі ’адведкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пачарэжня ’чарга пасвіць*’кароў’ (хойн., Мат. Гом.). Утворана ад прыслоўя папарэжаш, ’па чарзе’ (Ян.), як рус. по‑оче‑ рёдно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́свішча, пасвішча ’паша’ (Сцяц. Сл., Жд. 1, ТС). Ад пасвіць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 46; Слаўскі, SP, 1, 95.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)