Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
запусце́лы, ‑ая, ‑ае.
1.Закінуты, запушчаны. Запусцелы сад. □ Справа лясок канчаўся, віднелася запусцелае, зарослае свірэпкай поле.Мележ.Зарыты па самыя вочы Стаіць запусцелы дот.Панчанка.
2. Бязлюдны, апусцелы. Быў кірмашны дзень, і таму запусцелыя вуліцы і завулкі гарадка сёння ажывіліся.М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zaniedbany
запушчаны; занядбаны; закінуты; неахайны;
zaniedbany wygląd — неахайны (запушчаны) выгляд
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zapomniany
забыты; закінуты;
zapomniany od Boga — забыты Богам; бязлюдны; глухі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пустэ́льня ’адасобленае месца, пустка, пустыня’ (Нас., Бяльк.; Шат.), ’закінуты, занядбаны куток, месца толькі для пустынніка’ (Др.), ’вялікі будынак’ (Жд. 1), pustélnia ’вялікая і няўтульная хата’ (Варл.). Запазычана з польск.pustelnia ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 57), апошняе, паводак Банькоўскага (2, 966), наватвор Славацкага (1847) на базе pustelnik, гл. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пусты́р ’абложная зямля; незасеянае месца’ (ДАБМ, ТСБМ, Цых.), ’голае поле’ (брасл., Сл. ПЗБ); сюды ж пусты́рнік ’пустка’: у нас і добрая зямля, і пусты́рнікі (светлаг., Мат. Гом.). Ад пусты́ (< *pustъ), паралелі: рус.пусты́рь ’закінуты куток, пусташ’, серб.-харв.пу̀стара ’пусташ, стэп’, ст.-прус.paustre ’пусташ, дзікае месца’, параўн. таксама Мартынаў, Этимология–1982, 9.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zagubiony
zagubion|y
1. згублены; закінуты;
~a wyspa — закінуты востраў;
rzeczy ~e — згубленыя рэчы;
2. разгублены;
czuł się ~y — ён адчуваў сябе разгубленым; ён адчуваў разгубленасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
запу́шчаны1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым.зал.пр.ад запусціць 1.
запу́шчаны2, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад запусціць 2.
2.узнач.прым. Пакінуты без догляду, без увагі, даведзены да запусцення; закінуты, занядбаны. Запушчаны сад. □ У запушчаным цётчыным двары даўно трэба мужчынская рука.Навуменка.