хара́ктар м
1. Charákter [kɑ-] m -s, -tére; Wésen n -s (нораў);
дрэ́нны хара́ктар ein schléchter Charákter;
ця́жкі хара́ктар schwíeriger Charákter;
мець цвёрды хара́ктар charákterfest sein;
чалаве́к з хара́ктарам ein Mensch von [mit] Charákter; ein charáktervoller Mensch;
2. (якасць) Éigenart f -, -en, Charákter [kɑ-] m -s, -tére; Bescháffenheit f - (структура, стан);
хара́ктар мясцо́васці die Éigenart [der Charákter] des Geländes;
◊ вы́трымаць хара́ктар Charákter(festigkeit) zéigen;
гэ́та не ў яго́ хара́ктары das liegt nicht in séinem Charákter
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пага́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Мярзотны, подлы. Паганы чалавек. □ Саўка і два яго канвойнікі застаюцца ззаду. Саўкава місія, паганая здрадніцкая місія, скончана. Колас. Партызаны .. вартавалі вёску ад паганых гасцей. Чорны. // Дрэнны, нядобры. Паганае надвор’е. □ Айцец Кірыл адмовіўся застацца выпіць чаю на дарогу, бо дзень кароткі, а дарога паганая. Колас. / Пра характар, звычкі, душэўны стан і пад. Паганы настрой. Паганы характар.
2. Прызначаны для смецця, нечыстот; брудны. Паганае вядро.
3. Які нельга есці, ядавіты. Паганы грыб.
4. Злы, куслівы (пра сабаку). [Мужык:] — Ёсць у нашага Піліпа сучка паганая, дык мы ўсе яе баімся. Якімовіч.
5. Уст. Нехрысціянскі, язычніцкі. Паганыя ідалы. // Забаронены рэлігіяй. Паганая ежа. □ — Нібы чорт зеллем паганым падкурыў хату Супрона Дразда і Змітрука Карча, — казалі сяляне, чуючы кожны дзень сварку. Чарот.
6. Разм. Не варты ўвагі. І зусім незразумела, навошта было падымаць такі шум з-за гэтай паганай двойкі? Краўчанка.
7. у знач. наз. паганя́е, ‑ага, н. Што‑н. дрэннае, нядобрае. Васіль увесь сціснуўся, насцярожыўся, чакаючы самага паганага. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
худы́ 1, ‑ая, ‑ое.
З тонкім, сухарлявым целам. — А худы які! — здзівіўся Іван, гледзячы на Міколу. — Чаго так выпетраў? Вобла, а не чалавек. Новікаў. Не захацелася крыўдзіць Чарнова, які, нібы зачараваны, не зводзіў вачэй з худога няўклюднага каня. Васілевіч. // Пра часткі цела. І з усяе шчырасці, колькі быць яе можа ў сына да маткі, цалаваць пачаў яе худыя, сухія рукі. Мурашка. У Леўкіна худы твар, запалыя шчокі, насцярожаныя вочы. Ці можа мне толькі здаецца? Дадзіёмаў.
худы́ 2, ‑ая, ‑ое.
Разм.
1. Дрэнны. — Цяжка мне, старому мікалаеўскаму артылерысту, да шаблі прызвычаіцца... Ці то шабля худая, ці то рукі аслаблі... — скардзіўся.. [дзед] часам на сваё няўмельства Міколку. Лынькоў. Паўтары дзесяціны худой зямлі. Яе не большала, а сям’і прыбывала. Таўлай. Маці худое жыта жне і спяшаецца, каб не адстаць ад іншых жанчын, каб хутчэй скончыць сваю палоску. Каваль.
2. Дзіравы; стары. — Хто такі? — спытаў Мсціслаў. — Ваўкалака, — ашчэрыўшы зубы, сказаў Кандрат. — Давайце дукаты ў худую суму, давайце княгіню — з сабою вазьму. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zły
1. дрэнны; кепскі; благі; ліхі;
złe wyniki — дрэнныя (кепскія) вынікі;
złe czasy — ліхія (цяжкія) часы;
zła wróżba — дрэнны знак;
2.
złe н. ліха; дрэннае;
wyrządzić wiele złego — зрабіць шмат ліха;
w tym nie ma nic złego — у гэтым няма нічога дрэннага;
zły duch — злы дух;
na domiar złego — у дадатак да ўсяго;
mieć komu co za złe — сердаваць (злавацца) на каго за што;
proszę nie wziąć mi tego za złe — не сярдуйце на мяне за гэта, калі ласка;
jestem złej myśli — у мяне кепскае прадчуванне;
nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło — прык.. ліха без дабра не бывае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
отча́янный
1. (проникнутый отчаянием) ро́спачны, адча́йны;
отча́янный взгляд ро́спачны (адча́йны) по́зірк;
2. (безрассудно смелый) адча́йны; (яростный) шалёны; (опасный) небяспе́чны; (рискованный) рызыко́ўны;
отча́янная голова́ адча́йная галава́;
отча́янное сопротивле́ние адча́йнае (шалёнае) супраціўле́нне;
отча́янное предприя́тие небяспе́чнае (рызыко́ўнае) прадпрые́мства;
отча́янный посту́пок адча́йны ўчы́нак;
3. (сильно увлекающийся чем-л.) заўзя́ты, страшэ́нны;
отча́янный боле́льщик заўзя́ты бале́льшчык;
4. (очень плохой) разг. (ве́льмі) дрэ́нны, ніку́ды не ва́рты;
отча́янное поведе́ние ве́льмі дрэ́нныя (ніку́ды не ва́ртыя) паво́дзіны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
sorry
[ˈsɑ:ri]
adj.
1) спага́длівы; засму́чаны, су́мны
(I am) so sorry — вы́бач
I am sorry that you are sick — Спачува́ю табе́, што ты хво́ры
I am sorry to say he is ill — Ён, на жа́ль, хво́ры
I feel sorry for him — Мне яго́ шкада́
You will be sorry for this some day — Вы не́калі гэ́тага пашкаду́еце
2) дрэ́нны, благі́; убо́гі; жа́лю ва́рты
to come to a sorry end — дрэ́нна ско́нчыць
a sorry sight — жа́ласнае відо́вішча
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
paint2 [peɪnt] v. фарбава́ць;
He painted the door blue. Ён пафарбаваў дзверы ў сіні колер.
2. малява́ць (таксама перан.);
paint a picture малява́ць карці́ну;
paint in oils/in water colours малява́ць але́йнымі фа́рбамі/акварэ́ллю;
His letters paint a wonderful picture of his life in Italy. Яго лісты малююць цудоўную карціну яго жыцця ў Італіі;
Нe’s not as black as he is painted. Ён не такі дрэнны, якім яго малююць.
♦
paint a grim/gloomy/rosy picture of smb./smth. малява́ць каго́-н./што-н. у суро́вых/цёмных/ружо́вых фа́рбах
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
schlecht
1.
a дрэ́нны, ке́пскі, благі́
er spricht ein ~es Deutsch — ён дрэ́нна размаўлце па-няме́цку
◊ recht und ~ — ≅ з грахо́м папала́м; на благі́ кане́ц
2.
adv дрэ́нна, ке́пска, бла́га
~ beráten — дрэ́нна інфармава́ны, які́ ма́е дрэ́нных дара́дцаў
~ géhen* — дрэ́нна атры́млівацца, ісці́ наперакася́к
~ geláunt — у дрэ́нным настро́і [гумо́ры]
~ máchen — ачарня́ць, зневажа́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бу́да ’кібітка, верх павозкі; буда, пакрыццё ад дажджу над возам; будан, панура і да т. п.; крыты вазок’ (Нас., Касп., Шат., Бесар., Бяльк., Янк. II, БРС, Яшкін). Вядомае з XVI ст. (Булыка, Запазыч.) у значэнні лясная смалакурня; будка’. З іншым націскам буда́ ’тс’ (Др.-Падб.), ’будка для сабакі’ (Сцяшк. МГ), ’будка над ямай, дзе ляжыць бульба’ (Сцяшк.), ’будан; дрэнны жылы будынак’ (слаўг., Яшкін). Вытворнае: бу́дка. Рус. бу́да, бу́дка, укр. бу́да, бу́дка. Запазычанне з польск. buda ’тс’, а гэта з с.-в.-ням. būde (buode). Аб польскім слове падрабязна Лер-Сплавінскі, JP, 22, 111 і наст. Гл. таксама Слаўскі, 1, 48; Кохман, Kontakty, 104; Фасмер, 1, 230; Бернекер, 96; Праабражэнскі, 1, 50; Шанскі, 1, Б, 211; Шалудзька, Нім., 23; Рыхардт, Poln., 37; Кюнэ, Poln., 47. Рудніцкі, 234 (услед за Р. Смаль–Стоцкім), думае пра непасрэднае запазычанне з с.-в.-ням. Вельмі няпэўнай з’яўляецца версія (Махэк₂, 61–62) пра паходжанне слав. *buda ад слав. (!) *budovati (< *oborudovati). Да с.-в.-ням. buode і яго герм. сувязей гл. Клюге, 108 (пад Bude).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вурдала́к ’ваўкалак’ (КТС). Рус. вурдала́к лічыцца выключна кніжным словам, узнікшым у выніку недакладнай перадачы волкола́к, вуркола́к (Вінаградаў, ДСИЯ, 6, 9 і наст.; Трубачоў, Дополн., 1, 366; Шанскі, 1, В, 216); адсутнасць фіксацыі бел. слова ў народнай мове не дае падстаў для яго этымалагізацыі на мясцовай глебе і прымушае разглядаць як кніжнае запазычанне з рус. мовы. Аднак балг. іхцім. вурдала́ ’дрэнны чалавек, з якім цяжка знайсці агульную мову’ (калі гэта не запазычанне) і іншыя факты робяць праблематычным сцверджанне аб штучным паходжанні гэтага слова; хутчэй за ўсё гэта слова паўднёваславянскага паходжання (магчыма, уведзенае Пуцінным, гл. Вінаградаў, там жа), дзе яно можа суадносіцца з балг. върда́лям ’перакідаць, перакульваць’, як балг. въркола́к ’ваўкалак’ з върка́лям ’валяцца па зямлі’, што адлюстроўвае «тэхналогію» пераходу чалавека ў такі стан; параўн. перакі́нуцца (воўкам або інш. зверам), рус. о́боротень і пад. (Згодна ўяўленням палешукоў, такі чалавек мог стаць зверам, часцей за ўсё воўкам або зайцам, забіўшы нож у дрэва і перакуліўшыся цераз галаву ці пакачаўшыся па зямлі, КСТ). Менш верагодна вывядзенне гэтага слова з цюрк. obur‑da‑lak ’пражэрлівы’ ад кораня obur ’абжора’ (Дзмітрыеў, Лекс. сб., 3, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)