зло́сны

1. böse, bösartig, bóshaft;

2. (пра жывёл) bíssig, scharf;

зло́сны саба́ка bíssiger [schárfer] Hund;

быць зло́сным на каго-н. (mit) j-m zürnen, auf j-n [mit j-m] böse sein, wütend sein (auf, über A);

3. (бязлітасны) únbarmherzig, schónungslos, gráusam;

4. (зламысны) böswillig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

jealous

[ˈdʒeləs]

adj.

1) раўні́вы

to be jealous of one’s wife — быць раўні́вым за жо́нку

2) зайздро́сны, зайздро́сьлівы, які́ зайздро́сьціць

He is jealous of John’s marks — Ён зайздро́сьціць Я́нкавым адзна́кам

3) пі́льны, стара́нны; руплі́вы (пра нагля́д)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

merge

[mɜ:rdʒ]

1.

v.t.

паглына́ць, убіра́ць (у сябе́); злуча́ць у адно́ і ўбіра́ць у сябе́; уліва́цца, зьліва́цца

The steel trust merged various small businesses — Стальны́ трэст паглыну́ў ро́зныя малы́я фі́рмы

2.

v.i.

быць паглы́нутым або́ ўвабра́ным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

neighbor

[ˈneɪbər]

1.

n.

1) сусе́д -а m.; сусе́дка f., neighbors, coll. сусе́дзі

2) блі́жні -яга m., блі́жняя f.

2.

v.i.

1) жыць або́ быць недалёка, па сусе́дзтву

2) прымыка́ць, прыляга́ць да чаго́; межава́цца з чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

precede

[prɪˈsi:d]

v.

1) апераджа́ць; папярэ́днічаць, быць пе́рад чым

A precedes B in the alphabet — У альфабэ́це А стаі́ць пе́рад Б

2) перавыша́ць ра́нгам або́ значэ́ньнем

A major precedes a captain — Маёр ра́нгам вышэ́йшы за капіта́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prey

[preɪ]

n.

1) здабы́ча f. (звыча́йна пра зьвяра́)

birds of prey and beasts of prey — драпе́жныя пту́шкі й драпе́жныя зьвяры́, драпе́жнікі

2) ахвя́ра f. (пра чалаве́ка)

to be a prey of fear — быць ахвя́рай стра́ху

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

familiar

[fəˈmɪljər]

adj.

1) знаёмы, добра вядо́мы; усі́м вядо́мы; прывы́чны; блі́зкі, інты́мны (ся́бра)

2) дасьве́дчаны

to be familiar with… — быць до́бра дасьве́дчаным у чым, азнаёмленым з чым

3) неафіцы́йны, сябро́ўскі (дачыне́ньні); фамілья́рны

4) прыру́чаны (пра жывёліну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

father

[ˈfɑ:ðər]

1.

n.

1) ба́цька -і m.; про́дак -ка m.

2) айце́ц -ца́ m. (фо́рма зваро́ту да сьвятара́)

3) ствара́льнік -а, тво́рца -ы m.; правады́р -а́ m.

2.

v.

1) спараджа́ць, быць ба́цькам

2) ствара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ву́ха, -а, мн. ву́шы і (з ліч. 2, 3, 4) ву́хі, вушэ́й, н.

1. Орган слыху, а таксама вонкавая частка яго ў форме ракавіны.

Унутранае в.

Адмарозіць вушы.

Пачухаць за вухам.

Праваліцца па самыя вушы (вельмі глыбока). Тугаваты (тугі) на в. (глухаваты). На в. гаварыць (ціха, каля самага вуха таго, хто слухае). Міма вушэй прапусціць што-н. (пакінуць без увагі). В. рэжа або дзярэ (пра непрыемныя спевы, музыку; разм.). Не бачыць каму-н. каго-, што-н. як сваіх вушэй (ніколі не ўбачыць, не атрымаць; разм.). За вушы не адцягнеш каго-н. (вельмі падабацца каму-н. што-н.; разм.). Адным вухам (або краем вуха) чуў (не поўнасцю, без падрабязнасцей; разм.). І сцены вушы маюць (тут могуць падслухваць). Вушы наставіць (натапырыць) (пачаць прыслухоўвацца). Трымаць вушы востра (не быць вельмі даверлівым, быць асцярожным, пільным; разм.). У вушы ўвесці каму (падказаць каму-н. неабходнасць якога-н. дзеяння). Як у вуху (зацішна, цёпла).

2. перан., звычайна адз. Здольнасць успрымаць гукі.

Чуткае в. ў каго-н.

3. часцей мн. У цёплай шапцы-вушанцы — бакавыя адкідныя часткі.

Шапка з вушамі.

4. У некаторых прадметаў: бакавая частка, прыстасаванне для падвешвання, пад’ёму.

Вушы цэбра.

◊

І вухам не вядзе (разм.) — не звяртае ніякай увагі.

Па вушы закахацца (разм.) — вельмі моцна.

Па (самыя) вушы (разм.) — вельмі глыбока, многа, моцна; поўнасцю.

Па (самыя) вушы ўвайсці ў справу.

Дома работы па вушы.

Ні вуха ні рыла (не разумее, не ведае і пад.; разм.) — зусім нічога (не разумее, не ведае і пад.).

|| памянш. ву́шка, -а, мн. -і, -шак, н. (да 1 знач.).

За в. ды на сонейка (выкрыць, прыцягнуць да адказнасці каго-н.).

|| прым. вушны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Вушныя хваробы.

В. урач (па лячэнні вуха; разм.). Вушная ракавіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лад¹, -у, М -дзе і ў ладу́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дзяржаўная ці грамадская сістэма.

Дзяржаўны л.

Грамадскі л.

2. Уклад жыцця, спосаб жыцця.

Будуем новы л. жыцця.

3. Згода, парадак, зладжанасць (разм.).

Няма ладу ў хаце.

4. Спосаб, манера, узор.

На новы л.

5. Сістэма будовы чаго-н., утвораная ўнутранай сувяззю, залежнасцю суадносных частак.

Граматычны л. мовы.

◊

Давесці (прывесці) да ладу — прывесці што-н. у парадак; закончыць паспяхова якую-н. справу.

Дайсці (да) ладу — разабрацца, дабіцца толку.

На добры лад — так, як патрэбна; па-сапраўднаму.

На свой лад — па-свойму.

На ўсе лады — усебакова (абмяркоўваць, разбіраць і пад.).

Не ў лад — нязладжана, нястройна.

Не ў ладу; не ў ладах з кім-чым — быць не ў згодзе, у дрэнных адносінах.

У лад — зладжана, стройна.

(Усе) на адзін лад — (усе) аднолькавыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)