solitary

[ˈsɑ:ləteri]

1.

adj.

1) сам; само́тны, адзіно́кі, адзі́ны

A solitary rider was seen in the distance — Само́тны ве́ршнік відне́ўся ўда́лечы

2) само́тны; адасо́блены

to lead a solitary life — ве́сьці само́тнае жыцьцё

a solitary spot — адасо́бленае ме́сца

2.

n.

1) само́тнік -а m., само́тніца f.

2) адзіно́чка f.

The prisoner was put in solitary — Вя́зьня пасадзі́лі ў адзіно́чку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forlorn

[fərˈlɔrn]

adj.

1) усі́мі пакі́нуты; само́тны, адзіно́кі, закі́нуты

2) няшча́сны, мізэ́рны, у ро́спачы; жалюго́дны

•

- forlorn hope

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

secluded

[sɪˈklu:dɪd]

adj.

1) адасо́блены, само́тны, адзіно́кі

2) глухі́, заці́шны

a secluded place — заку́так -ка m., заці́шнае ме́сца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lonely

[ˈloʊnli]

adj.

1) адзіно́тны, марко́тны

2) бязьлю́дны, пусты́нны (пра даро́гу, ме́сца)

3) само́тны, адасо́блены (пра дрэ́ва, дом)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адзінокі, адзін, самотны, забыты, пакінуты, занядбаны, бязродны, асірацелы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

éingezogen

a

1) само́тны, адасо́блены

2) сці́плы, устры́маны

3) канфіскава́ны

4) прызва́ны (на вайсковую службу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

solitary​2 [ˈsɒlətri] adj.

1. адзіно́кі, само́тны;

lead a solitary life жыць у само́це

2. адасо́блены;

a solitary village пакі́нутая вёска

3. па асо́бны;

a solitary instance паасо́бны вы́падак;

I took a solitary walk. Я прагуляўся адзін.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

out-of-the way

[,aʊtəvðəˈweɪ]

adj.

1) далёкі, глухі́ (пра мясцо́васьць або́ даро́гу); адасо́блены, само́тны

an out-of-the-way cottage — ха́тка ў далёкай глушы́

2) нязвы́клы, незвыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сіраце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Станавіцца сіратой, траціць сваіх бацькоў; быць сіратой. І вось — Алеся сірацее. Таўбін.

2. перан. Жыць гаротна, цяжка, быць пазбаўленым сувязі з блізкімі. Самі вы [партызаны] гаротна сірацелі, Каб зямля не ведала сіроцтва. Лось. // Пусцець, трацячы каго‑, што‑н. Сірацее хата без гаспадара. // Быць у адзіноце, мець самотны выгляд. Восень брала сваё. За акном сірацеў маладзенькі клён. Гаўрылкін. Нарэшце Лявон дайшоў да хмызняку, за якім разбягаўся папар, шарэла бязлюдная шаша і сірацеў адзінокі грузавік. Хадановіч. Кволасць і знямога .. адчуваліся ва ўсім: у слабым зіхаценні ўжо халаднаватага марыва, у самотным іржышчы, што млява сірацела на сонцы. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verlássen

*

I

1.

vt пакіда́ць

die Welt ~ — паміра́ць

2.

(sich)

(auf A) спадзява́цца (на каго-н.), аддава́цца чыёй-н. во́лі

II

a само́тны, пакі́нуты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)