solitary

[ˈsɑ:ləteri]

1.

adj.

1) сам; само́тны, адзіно́кі, адзі́ны

A solitary rider was seen in the distance — Само́тны ве́ршнік відне́ўся ўда́лечы

2) само́тны; адасо́блены

to lead a solitary life — ве́сьці само́тнае жыцьцё

a solitary spot — адасо́бленае ме́сца

2.

n.

1) само́тнік -а m., само́тніца f.

2) адзіно́чка f.

The prisoner was put in solitary — Вя́зьня пасадзі́лі ў адзіно́чку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)