само́тны, -ая, -ае.

1. Які жыве ў адзіноце, адасоблена.

Самотнае жыццё.

2. Сумны, журботны.

Самотныя вочы.

|| наз. само́тнасць, -і, ж.

С. лягла на душу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

само́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. само́тны само́тная само́тнае само́тныя
Р. само́тнага само́тнай
само́тнае		 само́тнага само́тных
Д. само́тнаму само́тнай само́тнаму само́тным
В. само́тны (неадуш.)
само́тнага (адуш.)		 само́тную само́тнае само́тныя (неадуш.)
само́тных (адуш.)
Т. само́тным само́тнай
само́тнаю		 само́тным само́тнымі
М. само́тным само́тнай само́тным само́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

само́тны

1. гру́стный, тоскли́вый, уны́лый;

2. уединённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

само́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца ў адзіноцтве, жыве адасоблена ад іншых; адзінокі. На самотным, запушчаным хутары.. жыла з старым бацькам дзяўчына. Брыль. Цётка Еўка падобна на сваю хату — такая ж згорбленая і самотная. Сіпакоў. // Які адчувае сябе чужым сярод людзей, далёкім ад іх. [Цімох:] — А з добрымі людзьмі ніколі сумаваць не будзеш, ніколі самотнай сябе не адчуеш. Дубоўка. / у перан. ужыв. Самотным дрэвам сняцца май і радасць, А мне — маё забытае святло. Караткевіч. Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай, смуглявая, каханая, бывай. Стаю на ростанях былых, а з паднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май. Куляшоў.

2. Сумны, журботны. Калі.. [Яўхім] убачыў Ганну, маўклівую, самотную, вінаватасць лягла на душу. Мележ. // Прасякнуты самотай, тугой. [Арсень Андрэевіч] стараўся адкаснуцца ад самотных думак, але не мог. Марціновіч. Я не хачу шукаць прычыны Самотнай ростані навек. Прыходзька. // Які выражае самоту. Самотныя вочы, як промні, Душу працінаюць да болю. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

само́тны

1. (які жыве ў адзіноце) éinsam, veréinsamt;

2. (сумны, журботны) tráurig, betrübt, kúmmervoll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

одино́кий

1. прил. адзіно́кі, само́тны;

2. сущ. адзіно́кі, -кага м., само́тны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

downhearted [ˌdaʊnˈhɑ:tɪd] adj. само́тны, марко́тны, прыгне́чаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dejected [dɪˈdʒektɪd] adj. марко́тны, тужлі́вы, само́тны, су́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

osamotniony

адзінокі; самотны; пакінуты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lonely [ˈləʊnli] adj. адзіно́кі; само́тны;

feel lonely адчува́ць сябе́ адзіно́кім

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)