заше́ек м. и заше́ина ж., прост. ка́рак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подзаты́льник / дать подзаты́льник разг. даць па ка́рку (у ка́рак).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загри́вок

1. загры́вак, -ры́ўка м., ка́рак, -рка м.;

уда́рить по загри́вку даць па ка́рку (у ка́рак);

2. (у животных) га́гавіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кіршэ́нь ’карак’ (Ян., Бяльк.). Гл. каршэнь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ака́рак ’задняя частка галавы’ (Інстр. I, Касп.). Гл. карак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wíderrist

m -(e)s, -e ка́рак (у каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кархавіна ’спіна’ (Сл. паўн.-зах.), да каркавіна, карк, карак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кара́кі, ‑аў; адз. карак, ‑а, м.; карачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. карачкі, ‑чак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Каракскай аўтаномнай акругі Камчацкай вобласці РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каршэ́ль ’карак’ (Нар. лекс.) у выразе даць у каршэль ’даць па шыі’ (Нар. сл., Янк. Мат.), ’карак, задняя частка шыі’ (Сцяшк., Сцяшк. МГ), ’шыя і плечы ля шыі’ (КЭС, лаг.). Словаўтваральны варыянт да каршэнь (гл.). Аб суфіксацыі ‑elь гл. SP, 1, 108; ‑enь‑ SP, 1, 125.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хо́лка ж. (часть шеи) ка́рак, -рка м., обл. га́гавіца, -цы ж.;

ло́шадь наби́ла хо́лку конь наму́ляў ка́рак;

◊

намы́лить (намя́ть) хо́лку даць ды́хту; у каршэ́нь даць; грымака́ (кухталя́, кухталёў) даць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)