у́мысел м. наме́р, -ру м., заду́ма, -мы ж.;
злой у́мысел зло́сны наме́р (зло́сная заду́ма);
без у́мысла без наме́ру;
с у́мыслом з наме́рам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
язычо́к в разн. знач. язычо́к, -чка́ м.;
злой у него́ язычо́к! злы ў яго́ язычо́к!;
язычо́к колоко́льчика язычо́к званка́ (звано́чка);
язычо́к замка́ язычо́к замка́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падве́й I, -ве́ю м., бот. пуши́ца ж.
падве́й II, -ве́ю м.
1. миф. (злой дух, приносящий разрушения и болезни) подве́й;
2. уст. парали́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зо́мбі
(англ. zombie, ад афр. zumbi = фетыш)
1) мярцвяк у афрыканскай міфалогіі, які выконвае волю таго, хто выклікаў яго дух;
2) перан. чалавек, здольны раўнадушна рабіць учынкі пад уздзеяннем чужой, пераважна злой волі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Cicatrix conscientiae pro vulnere est (Publilius)
Раны сумлення не загойваюцца.
Раны совести не заживают.
бел. Нячыстае сумленне спаць не дае. 3 совесці бруду не змыеш.
рус. Совесть не волк, а ест поедом. Совесть без зубов, а гложет/грызёт. Совесть не сосед: от неё не уйдёшь. Совесть с молоточком: и постукивает и послушивает. Злая совесть стоит палача. Нечистая совесть спать не даёт.
фр. Plaies de la conscience ne guérissent pas (Раны совести не заживают).
англ. A guilty conscience is a self-accuser (Нечистая совесть сама себе обвинитель).
нем. Ein böses Gewissen hat Wolfzähne (У злой совести волчьи зубы). Bös’ Gewissen, böser Gast, weder Ruhe, weder Rast (Злая совесть ‒ злой гость, ни покоя, ни отдыха).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
БА́БА-ЯГА́, Баба-Юга,
персанаж чарадзейных усх.-слав. казак. Падобна на Ендзі-бабу польскіх, Ежы-бабу чэшскіх, Гіндзі-бабу славацкіх казак, мае агульныя рысы з героямі казак інш. народаў. Каларытны вобраз Бабы-Ягі на касцяной назе: яна лётае на ступе, паганяючы памялом, жыве ў лясной хатцы на курынай ножцы, якая паварочваецца, калі сказаць магічныя словы. Ён складваўся на працягу эпох і ўвабраў у сябе ўяўленні аб пачынальніцы мацярынскага роду, царстве мёртвых, абрадзе ініцыяцый. Паступова зліўся з вобразам злой варажбіткі, ведзьмы і стаў служыць яго заменай. У некат. казках Баба-Яга выступае як дарадчыца героя, якому памагае. Аднак часцей яна — пярэварацень, злая варажбітка, выкрадальніца-людаедка.
Л.Р.Бараг.
т. 2, с. 179
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пага́ны
1. (загрязнённый) пога́ный;
2. (о грибе) пога́ный, несъедо́бный;
3. (вызывающий отвращение) отврати́тельный, скве́рный, пога́ный;
4. (о собаке) злой;
5. уст. нечести́вый;
◊ ~ныя во́чы — дурно́й глаз
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Homo homini lupus est (Plautus)
Чалавек чалавеку воўк.
Человек человеку волк.
бел. Быка бойся спераду, а чалавека з усіх бакоў.
рус. Друг у друга ломоть из рук выбивает. Козла бойся спереди, коня ‒ сзади, а человека ‒ со всех сторон. Злой чело век у кого милости просит, того и поносит. Злой человек у кого ест да пьёт, с того же и голову рвёт.
фр. Il faut se carder du devant d’un bœuf, du derrière d’un âne et d’un moine de tous côtés (Надо остерегаться козла спереди, осла сзади, а монаха ‒ со всех сторон).
англ. Man is a wolf to man (Человек человеку волк).
нем. Den Geißbock fürchte von vorn, das Pferd von hinten, den bös-haften Menschen von allen Seiten (Бойся козла спереди, коня сзади, злого человека со всех сторон). Ein Mensch ist des anderen Wolf (Человек человеку волк).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
зле́е сравнит. ст.
1. нареч. больш зло́сна; больш сярдзі́та; больш лю́та; см. злоII.
2. прил. больш злы; больш ліхі́; больш зло́сны; больш сярдзі́ты; больш лю́ты; см. злой.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Слі́вень ‘род бязногай, падобнай на змяю яшчаркі’ (ТСБМ), ‘род злой, гавораць сляпой, змяі’ (Нас.), ‘мядзянка (змяя)’ (Байк. і Некр.), ‘род змяі’ (Касп.), сьлі́вень ‘слімень, медзяніца-гадзюка’ (Бяльк., Сцяшк.), слі́вянь, слі́вень ‘вераценніца, якую лічаць ядавітай змяёй’ (Сл. ПЗБ). Рус. зах. сли́вень ‘тс’, польск. дыял. śliwień ‘ядавітая змяя’. Паводле Фасмера (3, 670), табуістычнае пераўтварэнне з сле́пень (гл. сляпень, як другую назву вераценніцы, Сл. ПЗБ) пад уплывам сліва, таму што змяя мае свінцова-шэрую афарбоўку; мала верагодным ён лічыць запазычанне з літ. slibinas, slykỹnas ‘казачны злы змей’, як гэта мяркуе Карскі (РФВ, 49, 21); прыводзіцца сярод слоў, балтыйскае паходжанне якіх цяжка давесці (Лаўчутэ, Балтизмы, 148). Параўн. слімень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)