раскі́дацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
1. Стаць непрыгодным, разбурыцца, разваліцца на часткі.
2. Размясціцца на вялікай прасторы, далёка адзін ад аднаго.
3. Раскінуць рукі, ногі (у сне).
4.
5.
6.
7. Заняцца адначасова многімі справамі, не засяроджваючыся ні на чым.
раскіда́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сушы́ць, сушу, сушыш, сушыць;
1. Рабіць сухім (што‑н. сырое, вільготнае, мокрае), трымаючы на паветры або ў цёплым месцы.
2. Нарыхтоўваць у запас, выдаляючы вільгаць з раслін, пладоў і пад.; высушваць, засушваць.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сярэ́дзіна, ‑ы,
1. Месца, прыблізна аднолькава аддаленае ад краёў, канцоў чаго‑н.; цэнтр.
2. Час, прыблізна аднолькава аддалены ад пачатку і канца чаго‑н.
3. Прамежкавая пазіцыя ў чым‑н.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́та, ‑ы,
1. Жылая сялянская пабудова, зрубленая з бярвення.
2. Унутраная частка такой жыллёвай пабудовы; жылое памяшканне.
3. Асобны сялянскі двор, гаспадарка; асобная сям’я.
4. У назвах некаторых сельскіх устаноў.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
церабі́ць, цераблю, цярэбіш, цярэбіць;
1. Прасякаць, прачышчаць лес.
2. Чысціць дзюбай пер’е (пра птушак).
3. Тузаць, торгаць, перабіраць пальцамі што‑н.
4. Вырываючы з коранем, убіраць машынай з поля (лён).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шту́ка, ‑і,
1.
2. Асобная рэч, прадмет, экземпляр з шэрага аднародных, які (звычайна ў спалучэнні з колькаснымі словамі) прымаецца за адзінку адліку.
3.
4.
•••
[Ад ням. Stück.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім;
1. Ужываецца (з мэтай пазбегнуць паўтарэння) замест назоўніка ніякага роду адзіночнага ліку, які ў папярэднім кантэксце абазначае прадмет гаворкі.
2. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.
3. Ужываецца з пабочнымі словамі і ў безасабовых сказах у знач. узмацняльнай часціцы.
4. Ужываецца ў значэнні займенніка «гэта», паказваючы на што‑н. раней названае, упамянутае.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vor
1.
1) пе́рад (у прасторавым значэнні)
2) пе́рад, да (у тэмпаральным значэнні)
3) таму́ наза́д
4) ад (аб прычыне)
5) ад (каго-н., чаго-н. – бараніць і г.д.)
6)
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rein
1.
1) чы́сты, незабру́джаны;
~ hálten* захо́ўваць чысцінр
2) чы́сты, аха́йны;
~ máchen чы́сціць;
~en Tisch máchen пако́нчыць з чым-н.
3) чы́сты, сумле́нны, праўдзі́вы
◊ éine ~e Wéste háben быць не запля́мленым
4) чы́сты, пра́вільны (вымаўленне)
5) чы́сты, без даме́шку;
~er Wein éinschenken гавары́ць шчы́ра [адкры́та]
6) чы́сты, абсалю́тны;
das war ein ~es Glück гэ́та было́ про́ста шча́сце [быў шчаслі́вы вы́падак];
~er Únsinn чы́стая лухта́, глу́пста
7) ins Réine schréiben* піса́ць на́чыста;
etw. ins Réine bríngen* вы́ясніць што-н.;
mit etw. (D) im Réinen sein цсна прадстаўля́ць
2.
1) чы́ста;
álles ~ áufessen* з’е́сці ўсё на́чыста
2) до́бра, чы́ста (працаваць)
3)
~ gar nichts зусі́м [ ро́ўна] нічо́га
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
réißen*
1.
1) рваць, адрыва́ць, зрыва́ць, вырыва́ць, разрыва́ць, раздзіра́ць;
in Fétzen ~ рваць на кава́лкі;
j-n ins Verdérben ~ загубі́ць каго́-н.
2) ту́заць, цягну́ць, то́ргаць, рваць;
éinen Zahn ~ вы́рваць зуб;
es reißt mich [mir] in állen Glíedern у мяне́ баля́ць усе́ ко́сці;
j-n hin und her ~ назаля́ць, дакуча́ць каму́-н., пастая́нна турбава́ць [ту́заць] каго́-н.
3): etw. an sich (A) ~ прысво́іць (
die Macht an sich ~ захапі́ць ула́ду
2.
2) рва́цца, разрыва́цца;
der Stoff reißt матэ́рыя рве́цца;
mir riss die Gedúld маё цярпе́нне ло́пнула
3. ~, sich
(um A) бі́цца, змага́цца;
sich um die Wáren ~ раскупля́ць тава́ры нарасхва́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)