covert

[ˈkoʊvɜ:rt]

1.

adj.

скры́ты, скры́тны (хара́ктар), схава́ны, прыхава́ны, замаскава́ны

covert glances — по́зіркі крадко́м

2.

n.

1) патае́мнае ме́сца

2) за́расьнік -у m.

3) апярэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

archive

[ˈɑ:rkaɪv]

usually archives [ˈɑ:rkaɪvz]

1.

n.

1) архі́ў -ву m., архі́ўная кале́кцыя

2) архі́ў -ву m. (ме́сца)

2.

v.t.

1) зьбіра́ць у архіў

2) Comput. архівава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гімна́зія

(польск. gimnazjum < лац. gymnasium, ад гр. gymnasion = месца для гімнастычных практыкаванняў)

агульнаадукацыйная сярэдняя навучальная ўстанова з паглыбленым вывучэннем рада прадметаў звычайна гуманітарнага цыклу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лакаматы́ў

(фр. locomotive, ад лац. locus = месца + motio = рух)

цягавая машына (паравоз, цеплавоз, электравоз), прызначаная для перамяшчэння па рэйках чыгуначных саставаў або асобных вагонаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

przekładać

незак.

1. перакладваць, перакладаць;

przekładać z miejsca na miejsce — перакладаць з месца на месца;

2. перакладаць (на іншую мову);

3. kogo/co nad kogo/co аддаваць перавагу каму/чаму перад кім/чым;

przekładać poezję nad prozę — цаніць паэзію больш, чым прозу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Во́тмык ’глыбокае месца ў рацэ, дзе раней быў млын’ (Яшк., слаўг.). Няясна. Магчыма, нейкае пераўтварэнне з вотмут, вотмыт, але канкрэтны шлях незразумелы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́гар ’высокае месца, бугор’ (Прышч., дыс.). Рус. уго́р ’круты бераг ракі, круча, пакаты пад’ём угору’. Ад у‑ і гара (Фасмер, 4, 146).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выжа́ра ’выпаленае месца ў лесе або на балоце’ (БРС); ’запоўненая вадой яма на балоце ад выгараўшага торфу, адно’ (БРС, Шат.). Гл. выжар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

З’ю́дзіць ’успудзіць, сагнаць з месца, падбухторыць’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. съюта́жить, съюртить ’сагнаць, ссыпаць у кучу’ (Даль). Гл. юдзіць ’зводзіць; павучаць, падказваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́цішча ’спецыяльна адведзенае месца на рацэ для лоўлі рыбы’ (Прышч. дыс.). Да ме́та1. Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 45–46.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)