whirl
1)
2) прано́сіцца; праімча́цца, пракалясі́ць
3)
1) круце́ньне, кружэ́ньне
2) вір -у
3)
4) галавакружэ́ньне
•
- whirl away
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whirl
1)
2) прано́сіцца; праімча́цца, пракалясі́ць
3)
1) круце́ньне, кружэ́ньне
2) вір -у
3)
4) галавакружэ́ньне
•
- whirl away
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
róllen
1.
mit den Áugen ~ круці́ць [вярце́ць] вачы́ма
2) кача́ць (бялізну)
3)
2.
die Tränen róllten über íhre Wángen слёзы каці́ліся [цяклі́] па яе́ шчака́х
3. ~, sich каці́цца, скру́чвацца,
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Туро́к 1 ‘юрок або цыганчык — гульня і конусападобная цацка, якая
Туро́к 2 ‘закавулак’ (
Туро́к 3 ‘дзікі голуб-туркаўка, Columbia turtur’ (
Туро́к 4 ‘мядзведка, Glottotalpa vulg. hatr. ’ (
Туро́к 5 ‘конік (насякомае)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раскруці́ць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць;
1. Развіць (што‑н. звітае, туга скручанае).
2. Разгарнуць, разраўняць (што‑н. скручанае).
3. Разгарнуць, зняць (што‑н. наматанае, накручанае).
4. Прымусіць
5. Пашырыць у дыяметры.
6. Расшрубаваць, расківаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ту́рман 1 ‘голуб асобай пароды, які куляецца пры палёце’ (
Ту́рман 2 (ту́рмын) ‘дурань, неразвіты чалавек’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spin
1) пра́сьці, снава́ць
2) круці́ць
3) склада́ць (пе́сьні, ве́ршы), ве́сьці апавяда́ньне
4)
1)
2) імча́цца
3.1) прадзе́ньне
2) кручэ́ньне
3) імча́ньне
4)
5) прае́здка
6)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wheel
1) ко́ла
2) руль -я́
3)
4) informal самахо́д -а
v.
1)
2) ве́зьці на ко́лах
3) informal калясі́ць
•
- at the wheel
- wheels
- wheels within wheels
- big wheel
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Kreis
1) круг, акру́жнасць, ко́ла
2) раён (адміністр. адзінка)
3)
4) ко́ла, кампа́нія, гурто́к
5) сфе́ра дзе́йнасці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
касі́ць 1, кашу, косіш, косіць;
1. Зразаць траву касой 2 або касілкай.
2.
•••
касі́ць 2, кашу, косіш, косіць;
1.
2.
3. Быць касавокім, касым.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ветрыць 1 ’сушыць на ветры, праветрываць’ (
Ветрыць 2 ’пазнаваць, вызначаць што-небудзь, прынюхвацца да ветру, чуць нюхам’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)