атрыма́ць сов.

1. в разн. знач. получи́ть;

а. адка́з — получи́ть отве́т;

а. узнагаро́ду — получи́ть награ́ду;

а. дакуме́нты — получи́ть докуме́нты;

2. (приобрести) извле́чь;

а. кары́сць — извле́чь по́льзу;

3. (впечатление и т.п.) вы́нести, получи́ть;

4. одержа́ть;

а. перамо́гу — одержа́ть побе́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уступі́ць², -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак.

1. каго-што каму. Добраахвотна адмовіцца на карысць іншага.

У. свае пазіцыі.

У. месца.

У. дарогу каму-н.

2. каму-чаму і без дап. Пайсці на ўступкі, згадзіцца з чым-н.

У. просьбам.

3. каму-чаму ў чым. Аказацца горшым за каго-, што-н. у якіх-н. адносінах.

Ён нікому не ўступіць у храбрасці.

Яго веды не ўступяць вашым.

4. што каму. Прадаць або, прадаючы, аддаць дзешавей.

У. рэч за пяцьдзясят рублёў.

|| незак. уступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. усту́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВІ́РА, вера,

у Стараж. Русі грашовы штраф, што спаганяўся са злачынца на карысць князя за забойства ці цяжкае калецтва вольнага чалавека. Калі злачынцу нельга было знайсці, віру плаціла сельская абшчына (верв), на тэрыторыі якой знойдзена цела (дзікая віра). Спагнанне віры замяніла кроўную помсту. Паводле «Рускай праўды» памер віры 40 грыўняў. За забойства дружынніка ці слугі князя віру плацілі ўдвая большую (80 грыўняў). За цяжкае калецтва (адсячэнне рукі, нагі) ці за забойства нявернай жонкі спаганялася палова віры.

т. 4, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Праўдзі́вік ’баравік, Boletus edulis’ (Сцяшк. Сл.), праўдзя́к ’тс’ (там жа), праўдзі́вы грыб ’тс’ (Сцяшк. Сл., Бір.; шчуч., лях., ганц., беласт., Сл. ПЗБ), прады́вый грыб, правды́вэць, правдзу́н ’тс’ (Сл. Брэс.). З польск. prawdziwy hrzyb, prawdziwik ’тс’, якое ад prawdziwy ’сапраўдны, шчыры’. Геаграфія слова сведчыць таксама на карысць запазычання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саслужы́ць, ‑служу, ‑служыш, ‑служыць; зак., што.

У выразе: саслужыць службу каму-чаму — а) выканаць што‑н. па просьбе каго‑н., зрабіць паслугу каму‑н. Каршукоў нецярпліва прыспешваў Ядвісю. Ён быў як апантаны, даведаўшыся, што зброя ёсць. — Цяпер ты мне яшчэ адну службу саслужыш, — гаварыў ён.. — Людзей трэба. Асіпенка; б) прынесці карысць каму‑, чаму‑н.; адыграць пэўную ролю ў чым‑н. — Вазьмі, Тарасе, свой аўтамат, — гаварыў Кірыла, — саслужыў ён мне службу верную... Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кліе́нт

(лац. cliens, -ntis)

1) асоба ў Стараж. Рыме, якая знаходзілася пад апякунствам патрона​2 1 і выконвала ў яго карысць розныя павіннасці;

2) асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса і г.д.;

3) пастаянны наведвальнік, пакупнік, заказчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

толк м.

1. (сэнс) Sinn m -(e)s;

2. (карысць, вынік) Nútzen m -s, Vórteil m -(e)s;

з толкам verständig; mit Sinn und Vórteil;

без толку sínnlos, únvernünftig; nútzlos, vergébens (без карысці, дарма)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спатрэбіцца, згадзіцца, прыгадзіцца, прыдацца, здацца; прыспічыць (разм.); знадобіцца (абл.); пайсці (перан.) □ пайсці на карысць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Úngunst

f - нямі́ласць, непрыхі́льнасць

zu méinen ~en — не на мар кары́сць

bei j-m in ~ stéhen* — быць у нямі́ласці ў каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Béste

sub

1.

m, f -n, -n (най)ле́пшы, -шая

2.n найле́пшае; дабро́, кары́сць; вы́гада

sein ~s tun — рабі́ць усё магчы́мае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)