Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кары́сцьж., в разн. знач. по́льза; (материальная — ещё) вы́года, коры́сть;
прыне́сці к. радзі́ме — принести́ по́льзу ро́дине;
займе́ць к. — извле́чь по́льзу;
на к. — на по́льзу;
што яму́ за к. ад гэ́тага? — кака́я ему́ вы́года (коры́сть) от э́того?;
◊ гавары́ць на к. — (каго, чаго) говори́ть в по́льзу (кого, чего)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кары́сць, ‑і, ж.
Добры рэзультат, спрыяльныя вынікі для каго‑, чаго‑н. Усе пагаджаліся на думцы, што Шаройку трэба змяніць, і чым хутчэй — тым больш карысці будзе для калгаса.Шамякін.Фабрыкант Альбіні, які далучыўся да нас, сваім прыкладам, зрабіў значную карысць усёй справе.Маўр.// Матэрыяльная выгада для каго‑, чаго‑н.; прыбытак. Мець карысць з уласнай працы.
•••
Гаварыць на карысцькаго-чагогл. гаварыць.
На карысцькаго-чаго — а) са станоўчымі вынікамі для каго‑, чаго‑н. Сялянка падала на кулака скаргу, і гэтая справа вырашылася на карысць сялянкі.Сіпакоў; б) дзеля чыёй‑н. выгады, карысці. У жыцці камсамольца Віктара адбылася значная змена, якая ў сутнасці рэчы пайшла яму на карысць.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яка́я кары́сць з гэ́тага? was nützt das?, was hilft das?;
на кары́сцькаго-н zugúnsten [zu Gúnsten] von (D); zu j-s Gúnsten;
гэ́та яму́ на кары́сць das ist zu séinen Gúnsten; das nützt ihm;
не на кары́сць zu j-s Úngunsten, nicht zu j-s Gúnsten;
ісці́каму-нна кары́сцьj-m zugúte kommen*, j-m von Nútzen sein;
зрабі́цьшто-нна кары́сцькаму-нetw. zu j-s Nútzen tun*;
◊ на кары́сць і дабро́ zu Nutz und Frómmen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Кары́сць, укр.користь, рус.корысть, чэш.kořist ’здабыча, трафеі’, польск.korzyść ’карысць’, серб.-харв.ко̏рист, славен.korȋst ’здабыча’. Зыходнае значэнне ’здабыча’ (Фасмер, 2, 343). Тады прасл.koristь ад koriti ў значэнні ’пакараць’ (чэш.kořiti, в.-луж.korić, рус.корить і інш.) (Міклашыч, 130), гл. карыць. Аднак гэта версія не мае тлумачэння з пункту гледжання словаўтварэння. Мы не ведаем суфікса ‑stь, з дапамогай якога б фарміраваліся назоўнікі ад дзеясловаў. Вельмі праблематычная версія аб koristati < ko‑ristati (ristati ’гнацца’) (Варбот, Этимология, 1970, 65–70). Іншыя этымалогіі яшчэ менш надзённыя. Агляд версій гл. Трубачоў, Эт. сл., 11, 71–73.