robić

robi|ć

незак.

1. рабіць; здзяйсняць; вырабляць;

~ć na drutach — плесці пруткамі;

2. рабіць;

~ć łaskę — рабіць ласку;

~ć uwagi — рабіць заўвагі;

~ć zarzuty — дакараць, упікаць; абвінавачваць;

~ć wrażenie na kim — рабіць уражанне на каго;

to dobrze robić — гэта добра дапамагае (дзейнічае);

3. разм. працаваць, рабіць);

~ć honory domu — прымаць гасцей;

nic (niewiele) sobie ~ć z kogo/czego — не звяртаць увагі на каго/што; не браць да галавы што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pamięć

pamię|ć

ж.

1. памяць;

~ć wzrokowa — зрокавая памяць;

dobra ~ć — добрая памяць;

na ~ć — на памяць;

jeśli mnie ~ć nie myli — калі я добра памятаю;

wyleciało z ~ci — вылецела з галавы; сышло з памяці;

luki w ~ci — прагалы ў памяці;

sięgać ~cią wstecz — сягаць у думках у мінулае; узгадваць мінулае;

2. спец.. памяць (прылада);

~ć stała — камп. сталая памяць;

~ć operacyjna камп. аперацыйная памяць;

od świętej ~ci — спрадвеку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dobry

dobr|y

добры;

towary ~ej jakości — якасныя (дабраякасныя) тавары; dzień ~y! — добры дзень!;

~y wieczór! — добры вечар!;

być ~ej myśli — спадзявацца на лепшае;

bądź tak ~y i zrób to — будзь ласкавы зрабіць гэта;

jest ~a w matematyce — яна здольная да матэматыкі;

czekałem ~ą godzinę — (я) чакаў цэлую (бітую) гадзіну;

brać za ~ą monetę — прымаць за чыстую манету; верыць;

~a jest! — (dobra)! — добра!;

na ~e разм. зусім; цалкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АМІНАКІСЛО́ТЫ,

арганічныя (карбонавыя) к-ты, якія маюць у малекуле адну або некалькі амінагруп (NH2). Адрозніваюць α-амінакіслоты, β-амінакіслоты, γ-амінакіслоты. У прыродзе пашыраны пераважна α-амінакіслоты агульнай формулы H2N-<FORMULA>-COOH. Амінакіслоты — бясколерныя крышталічныя рэчывы, большасць з якіх добра раствараецца ў вадзе. Амфатэрныя злучэнні маюць уласцівасці к-т і асноў. У жывых арганізмах знойдзена больш за 100 амінакіслот, каля 20 з іх асн. структурныя элементы малекул бялкоў. Іншыя амінакіслоты ўваходзяць у састаў ферментаў, гармонаў, некаторых антыбіётыкаў, вітамінаў і інш. рэчываў, неабходных для жыццядзейнасці арганізма. Могуць быць у тканках жывых арганізмаў у свабодным стане. Біял. роля і функцыі некаторых амінакіслот не высветлены. Шэраг амінакіслот (арніцін, цыстатыянін і інш.) — прамежкавыя прадукты абмену рэчываў.

У большасці прыродных амінакіслот амінагрупа звязана з вугляродам, самым блізкім да карбаксільнай групы; у малекуле β-амінакіслот яна звязана з другім пасля карбаксільнай групы вугляродам. α-амінакіслата падзяляецца на ацыклічныя (тлустага шэрагу) і цыклічныя (араматычнага шэрагу); па колькасці аміна- і карбаксільных груп у малекуле α-амінакіслот адрозніваюць монаамінамонакарбонавыя, напр. гліцын, серын, трэанін; монаамінадыкарбонавыя, напр. аспарагінавая кіслата, глутамінавая кіслата; дыамінамонакарбонавыя к-ты, напр. лізін, аргінін. У прыродзе большая частка α-амінакіслот сінтэзуецца раслінамі, некаторыя з іх (заменныя амінакіслоты) могуць сінтэзавацца і жывёльнымі арганізмамі з неарган. злучэнняў азоту, напр. аміяку і кетонакіслот. Незаменныя амінакіслоты (валін, лейцын, ізалейцын, лізін, трыптафан, феніланін, метыянін, трэанін і інш.) у чалавека і жывёл не ўтвараюцца і паступаюць у арганізм з ежай. Ад нястачы іх у арганізме ўзнікаюць розныя хваробы.

Атрымліваюць і сінтэтычна, у т. л. ва ўмовах, якія мадэліруюць атмасферу першабытнай Зямлі. Амінакіслоты выкарыстоўваюць у медыцыне, для павышэння біял. каштоўнасці некаторых харч. прадуктаў, як зыходныя прадукты ў прамысл. сінтэзе поліамідаў, фарбавальнікаў.

т. 1, с. 318

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АБРА́ДАВАЕ ПЕ́ЧЫВА адзін з элементаў сямейных і каляндарных святаў і абрадаў многіх народаў свету. На Беларусі ім сустракалі і частавалі гасцей, бралі ў поле, едучы першы раз сеяць, пакідалі ў полі на дажынках, давалі жывёле, каб добра вялася, ім клікалі вясной буслоў і г. д. На радзіны звычайна пяклі жытнія пірагі (дарылі бабкам-павітухам), якія з жартамі ламалі, каштавалі, елі з баршчом за святочным сталом. Жанчын, што ішлі ў адведкі, частавалі пірагамі (на Брэстчыне такі пірог наз. скрушок). На вяселле акрамя каравая пяклі пшанічныя пірагі маладым — месяц, падручнік, крыж (булка з крыжам). Падручнік і крыж пяклі для маладой, з імі яна ехала да маладога і клала на века дзяжы свекрыві. Памінальнае печыва заўсёды было прэснае (мёртвы хлеб) — корж, гарачыкі, галушкі, праснак. Корж і гарачыкі крышылі ў канун, «па крошцы» раздавалі прысутным за жалобным сталом. На Каляды пяклі жытнія пірагі-каляднікі, якімі абдорвалі калядоўшчыкаў. На саракі выпякалі 40 піражкоў (птушкі з цеста, галушкі, варэнікі) з макам або з фасоляй (іх называлі саракі, жаваронкі, бапкі). У вялікі пост пяклі храсцы-крыжыкі, саху, барану (булку, абкладзеную шышкамі), якія бралі ў поле, едучы сеяць. На Благавешчанне пяклі пампушкі, галёпы, якімі сустракалі буслоў, на Вялікдзень — здобныя пірагі (паскі, калачы). На Палессі на Юр’я пяклі расянік і хадзілі з ім вакол жыта, у Бярозаўскім р-не гатавалі піражок-юрок і клалі ў жыта (калі жыта яго не закрывала, то гэта прадказвала дрэнны ўраджай). У некаторых мясцінах на Юр’я ішлі ў поле з хлебам і інш. частаваннем. На святы рабілі таксама варэнікі з хлебнага цеста з макам або канапляным семем (на Варвару, Міколу), каржы з мёдам (напярэдадні Купалля).

Г.Ф.Вештарт.

т. 1, с. 33

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хлеб м., в разн. знач. хлеб;

○ бялко́вы х. — белко́вый хлеб;

◊ на ласка́вым хле́бе — уст. на пожи́зненном пансио́не; быть нахле́бником, иждиве́нцем;

жыць (сядзе́ць) на чужы́м хле́бе — есть чужо́й хлеб;

перабіва́цца з хле́ба на квас — перебива́ться с хле́ба на квас;

мець кусо́к хле́ба — име́ть кусо́к хле́ба;

надзённы хлеб — насу́щный хлеб;

за́йцаў хлеб — за́ячий хлеб;

на сваі́м хле́бе — на свои́х хлеба́х;

шука́ць лёгкага хле́ба — иска́ть лёгкого хле́ба;

хлеб ды соль — хлеб да соль;

хлеб-соль — хлеб-соль;

і гэ́та хлеб — и то хлеб;

сустрэ́ць хле́бам-со́ллю — встре́тить хле́бом-со́лью;

дарэ́мна хлеб е́сці — зря хлеб есть;

дзялі́ць хлеб і соль — дели́ть хлеб и соль;

кармі́ць хле́бам — корми́ть хле́бом;

ісці́ на свой хлеб — начина́ть жить свои́м трудо́м;

мець кусо́к хле́ба — иметь кусо́к хле́ба;

без хле́ба сядзе́ць — без хле́ба сиде́ть;

аб сухі́м хле́бе — сухи́м хле́бом пита́ясь;

забыць (чыю) хлеб-соль — забы́ть (чью) хлеб-соль;

се́сці (пасадзі́ць) на х. і ваду́ — сесть (посади́ть) на хлеб и (на) во́ду;

е́сці хлеб — (з чаго) жить за счёт (чего);

це́раз хлеб ды хле́ба шука́ць — погов. от добра́ добра́ не и́щут;

мець хлеб і да хле́ба — жить в доста́тке;

гало́днай куме́ хлеб наўме́ — посл. голо́дной куме́ хлеб на уме́;

жывём, хлеб жуём — погов. живём, хлеб жуём;

хлеб-соль еш, а пра́ўду рэж — посл. хлеб-соль ешь, а пра́вду режь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dabéi

adv

1) пры гэ́тым [тым, ім, ёй, іх]

das Gúte ~ ist, dass… — до́бра пры гэ́тым то́е, што…

es ist nichts ~ — гэ́та не ма́е значэ́ння; вы́рашана!, няха́й так і бу́дзе

ich bin ~ — я зго́дзен

~ sein etw. zu tun* — збіра́цца што-н. рабі́ць

2) да таго́ ж, ра́зам з тым

er ist klug und ~ sehr gútmütig — ён разу́мны і ра́зам з тым ве́льмі до́бры

3) каля́ (пры чым-н.); пры гэ́тым

er war ~ — ён быў [прысу́тнічаў] пры гэ́тым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Únrecht

n -(e)s несправядлі́васць

~ háben — не мець ра́цыі, памыля́цца

~ tun* — дзе́йнічаць няпра́вільна [несправядлі́ва]

~ bekómmen* — не мець ра́цыі; памыля́цца; быць няпра́вільна пакара́ным

j-m ~ gében* — лічы́ць, што хто́сьці памыля́ецца [не ма́е ра́цыі]

es geschíeht ihm ~ — яго́ крыўдзяць

zwíschen Recht und ~ nicht unterschéiden können* — не ве́даць, што до́бра, а што дрэ́нна

im ~ sein — не мець ра́цыі, памыля́цца

mit ~, zu ~ — няпра́вільна, дарма́

etw. zu ~ tun* — дзе́йнічаць [рабі́ць, абыхо́дзіцца] несправядлі́ва ў чым-н.

der Vertrág bestéht zu ~ — дамо́ва [дагаво́р] не ма́е зако́ннай сі́лы [не правамо́цная, -ны]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verstéhen

*

1.

vt

1) разуме́ць, ця́міць, ке́міць

j-m etw. zu ~ gében* — даць зразуме́ць каму́-н. што-н.

2) уме́ць (што-н. рабіць), разбіра́цца (у чым-н.)

von éiner Sáche nichts ~ — не ця́міць нічо́га ў спра́ве

er verstéht es, gut zu málen — ён уме́е до́бра малява́ць

verstéht er viel von Musík? — ён ду́жа разбіра́ецца ў му́зыцы?

2.

(sich)

1) разуме́ць адзі́н аднаго́, знахо́дзіць агу́льную мо́ву, паразуме́цца

2)

es verstéht sich von selbst — само́ сабо́й зразуме́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fleck

m -(e)s, -e

1) ме́сца

sich nicht vom ~ rühren — не ру́хацца з ме́сца

nicht vom ~ kómmen* — не зру́шыцца [крану́цца] з ме́сца

j-n vom ~ weg verháften — арыштава́ць каго́-н. на ме́сцы

2) пля́ма

ein bláuer ~ — сіня́к

j-s Námen éinen ~ ánhängen — запля́міць чыё-н. імя́

3) ла́пік, ла́тка

4) кава́лак (зямлі)

◊ das Herz auf dem ríchtigen ~ háben — быць спага́длівым чалаве́кам

er hat den Mund [das Maul] auf dem réchten ~ — у яго́ язы́к падве́шаны до́бра [як трэ́ба]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)