Выдрэ́ць ’рабіцца смялей, станавіцца дзёрзкім’ (Нас.). Ад выдра 2 ’пранырлівы, хітры чалавек’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
moisten
[ˈmɔɪsən]
v.
1) намо́чваць; рабі́ць мо́крым, вільго́тным
2) намака́ць; рабі́цца мо́крым; вільгатне́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
become [bɪˈkʌm] v. (became, become)
1. станаві́цца, рабі́цца
2. пасава́ць, быць да тва́ру;
This dress becomes you. Гэтая сукенка вам пасуе (да твару).
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
худзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Рабіцца худым, хударлявым. Накупляй паперы болей І чарнілам запасіся, Каб худзелі пісьманосцы, Ношкі носячы мне пісем. Панчанка. [Максім:] — [Давід] увачавідкі губляе сілы і худзее ўсё больш. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Салаве́ць ’рабіцца мутным, невыразным (пра вока)’, ’рабіцца, вялым, санлівым ад зморанасці, ап’янення’ (ТСБМ). З рус. солове́ть, якое ад соло́вый, солово́й ’жаўтавата-шэры, мутны’ (Праабражэнскі, 1, 664; 2, 353 і наст.). Для рус. дзеяслова Праабражэнскі (там жа) і Фасмер (3, 712) дапускаюць кантамінацыю з осоветь (гл. савець).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вужэць ’рабіцца вузкім’ (Нас.). Да вузкі (гл.) ад асновы кампаратыва *вуж‑ (параўн. рус. у́же).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліствя́ніцца пакрывацца лісцем’ (навагр., Сцяшк. Сл.) утворана з выразу рабіцца лісцвяным. Параўн. лісцвя́нік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.
1. Худнець, траціць належны выгляд.
Жанчына на вачах мізарнела.
Мізарнее душа гэтага чалавека (перан.).
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рабіцца меншым, менш значным (разм.).
Кавалак вяндліны з кожным днём мізарнее.
|| зак. змізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і памізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
старэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.
1. Рабіцца старым.
З гадамі чалавек старэе.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Станавіцца ўстарэлым.
Тэхніка старэе.
|| зак. састарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.), устарэ́ць, -э́е (да 2 знач.) і пастарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.).
|| наз. старэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.
Рабіцца жоўтым, жаўцець. Пасля амаль месячнай спякоты пачала жоўкнуць бульба, вянуць гародніна. Шамякін. Ад гарачыні вяла лісце і бы, жоўк і прападаў на вачах гарбузнік. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)