мяле́ць, ‑ее; незак.
Рабіцца мелкім, неглыбокім (пра вадаёмы). Рэчка мялела з кожным годам, на вачах у людзей. Шамякін. Улетку вада выпараецца, азярцо мялее, зарастае аерам і трыснягом. Рунец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)