Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нарука́ўнікі, ‑аў; адз. нарукаўнік, ‑а, м.
1. Чахлы, якія надзяваюцца зверху рукавоў пінжака, сукенкі і пад. для аховы ад пылу, гразі і інш. Надзець нарукаўнікі. □ Абцягваючы на хаду свае нарукаўнікі, у пакой забег бухгалтар Крык.Васілёнак.
2.Уст. Манжэты, якія прышываліся да рукавоў сукенкі, кофты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грукані́на, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і грукат. А праз хвілін дзесяць, калі зноў усе чацвёра паўстанцаў стаялі далёка сярод густых кустоў і думалі аб тым, як заўтра абараніць .. некалькі дзесяткаў ні ў чым не вінных сялян, пачулася груканіна, трэск і чалавечы крык.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гугня́вы, ‑ая, ‑ае.
Які гаворыць або спявае ў нос. Прыгожая маладая дзяўчына не хацела ісці замуж за нелюбімага, ды можа яшчэ якога-небудзь гугнявага .. старога.Краўчанка.// Які мае непрыемнае насавое адценне (пра голас, гаворку). Натоўп людзей не слухаў гугнявага чытання, якое зрывалася на крык.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ялі́на, ‑ы, ж.
Высокая елка. На ялінах, быццам свечкі на каляднай ёлцы, віселі шышкі-таўкачыкі і залаціліся на сонцы.Брыль.Старыя хвоі і яліны, Высока кінуўшы галіны, Глядзелі хораша, любоўна.Колас.І пад крык жураўліны, Што асеў на лясы, Сумавалі яліны, Сумавалі ласі.Іверс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Садо́м ’бязладдзе, сумятня, гоман, крык’ (ТСБМ), садома ’тс’ (Ант.). Рус.содо́м, укр.содо́ма ’тс’. З грэч.Σόδομα και Γόμορρα — назвы старажытных гарадоў, якія былі знішчаны за грахі і распусту. Гл. Праабражэнскі, 2, 349; Фасмер, 3, 706.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
outcry
[ˈaʊtkraɪ]1.
n., pl. -cries
1) мо́цны крык, вы́крык -у m.
2) гу́чны пратэ́ст
2.
v.
1) го́ласна крыча́ць, выкры́кваць
2) перакры́кваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ля́мант
(польск. lament, ад лац. lamentum)
1) крык, плач са скаргамі, жальбамі;
2) жанр старажытнай беларускай літаратуры, празаічны або вершаваны твор, напісаны з выпадку смерці якой-н. значнай асобы, а таксама вялікага асабістага ці грамадскага няшчасця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Бата́лія. Рус.бата́лия, укр.бата́лія. Запазычанне з раманскіх моў (франц.bataille, італ.battaglia), магчыма, праз польскую мову (польск.batalja). Гл. Фасмер, 1, 133; Шанскі, 1, Б, 55. Сюды ж дыял.бата́ля (Шат.) ’звалка, бойка, крык у вялікай спрэчцы’.