крык, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Моцны, вельмі рэзкі гук голасу.
У лесе пачуўся к.
2. Нападкі, папрокі рэзкім голасам.
3. перан., чаго. Моцнае праяўленне якога-н. пачуцця.
К. адчаю.
К. душы.
◊
Апошні крык моды — пра модную навінку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
крык (род. кры́ку) м.
1. крик; вскрик; вопль; (гусиный, лебединый) клик;
к. аб дапамо́зе — крик (вопль) о по́мощи;
2. шум, галдёж;
◊ кры́кам крыча́ць — кри́ком крича́ть;
апо́шні к. мо́ды — после́дний крик мо́ды;
к. душы́ — крик души́;
зайсці́ся ад ~ку — изойти́ кри́ком
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
крык, ‑у, м.
1. Вельмі моцны, рэзкі гук голасу. Бывала, ўлетку, ў час рабочы Не раз там чуўся крык вясёлы: — Го, тата! дзядзька! выйшлі пчолы! Колас. // Плач уголас (пра дзяцей). — Ма-ма! — даляцеў адчайны дзіцячы крык, перамешаны з плачам. Васілевіч. // Пра рэзкія гукі, якія ўтвараюцца птушкамі, жывёламі. Жураўліны крык. □ Луналі чайкі ў сінім паднябессі І крыкам нас віталі з вышыні. Аўрамчык.
2. перан.; чаго. Моцнае праяўленне якога‑н. пачуцця. — Страшна! — тут ужо Іван Васільевіч насцярожыўся, бо словы дачкі не здаліся жартам — крык душы. Шамякін.
3. Папрокі, нападкі рэзкім, павышаным тонам; сварка, лаянка. Падняць крык. □ — С-слухай... як цябе там... танцор... Ведаеш, не магу я глядзець на тваю работу... — І перайшоў на крык, прарэзлівы, хрыплы: — Брыгадзір! Дзе брыгадзір?! Вышынскі.
•••
(Апошні) крык моды — пра модную навінку [пераклад з фр. dernier cri (de la mode).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крык м Schrei m -(e)s, -e; Ruf m -(e)s, -e (заклік); Áufschrei m, Áusruf m (вокліч);
крыкі Geschréi n -(e)s; Gekréisch n -es (віск, віскат);
крык абурэ́ння Áufschrei der Empörung;
крык адча́ю Verzwéiflungsschrei m;
крык аб дапамо́зе Hílferuf m;
◊ апо́шні крык мо́ды die állerneu(e)ste Móde, der létzte Schrei, Dernier Cri [dɛrnje´kri] m, - -, -s -s [dɛrnje´kri]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
крык
(англ. creek)
перасыхаючая рэчка або ручай у Аўстраліі, які ў засушлівы перыяд года распадаецца на шэраг асобных вадаёмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Крык ’вельмі моцны гук голасу’ (ТСБМ, Бяльк., Яруш., Сержп. Пр., Бяльк., Сержп., Ск., ТС). Укр. крик, рус. крик ’тс’, макед. крик, серб.-харв. кри̑к, славен. krȋk ’тс’, польск. krzyk, чэш. křik, славац. krik, в.-луж. křik, н.-луж. kśik ’тс’. Прасл. krikъ зваротнае словаўтварэнне да kričati. Параўн. літ. krỹkti ’крычаць’. Іншыя паралелі больш праблематычныя (Фасмер, 2, 376–377; Слаўскі, 3, 240; Фрэнкель, 298–299).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ёкат, -у, М ёкаце, м.
Моцны крык з плачам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
га́лас, -у, м. (разм.).
Бязладны шматгалосы крык, бязладная размова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
роў², ро́ву, м.
1. Моцны працяглы крык некаторых жывёлін; гукі, якія нагадваюць такі крык.
Мядзведжы р.
Р. самалётаў.
Р. буры (перан.).
2. Моцны плач (разм.).
Дзеці ўсчалі р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
громападо́бны, -ая, -ае.
Вельмі гучны, падобны на гукі грому.
Г. крык.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)