смиря́ться

1. уціхамі́рвацца, утаймо́ўвацца, скара́цца, станаві́цца пако́рлівым;

2. страд. уціхамі́рвацца, утаймо́ўвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покоря́ться

1. пакара́цца, скара́цца; см. покори́ться;

2. страд. пакара́цца; заваёўвацца; см. покоря́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кары́цца 1, карытца ’карыта’ (Бяльк.), ’выемка, куды ўстаўляецца бёрда’ (Жыв. сл.), да карыта (гл.). Суфікс сярэдняга роду ‑ьce, які ўтварае дэмінутывы і гіпакарыстыкі (SP, 1, 101).

Кары́цца 2 ’дэталь у калаўроце, пры дапамозе якой рэгулююць шнуры’ (Нар. сл.). Гл. карыцца 1.

Кары́цца 3 ’пакарацца, скарацца’ (Кіркор, Ант.; Нас. Бел. песни, Сержп. Грам., Шн.), да карыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыла́шчыць, ‑лашчу, ‑лашчыш, ‑лашчыць; зак., каго.

1. Праявіць ласку, пяшчоту ў адносінах да каго‑н. Заўважае часам Аляксандра Пятроўна ў вачах Марынкі такую засмучанасць, што хочацца прытуліць яе да сябе, прылашчыць, як роднае дзіця. Каршукоў. [Жэнька] папракнуў сябе, што вельмі рэдка бачыць Ленку і ніколі не прылашчыў сіраціну. Шамякін.

2. Ласкавымі, пяшчотнымі адносінамі прыцягнуць, прывабіць да сябе. Рыгор не прывык скарацца. Яго, мабыць, немагчыма чым-небудзь прылашчыць, каб пасля прымусіць «скакаць пад сваю дудку». Сабалеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изъявля́ть несов. выка́зваць; (о согласии — ещё) выяўля́ць;

изъявля́ть жела́ние выка́зваць (выяўля́ць) жада́нне;

изъявля́ть согла́сие дава́ць (выка́зваць) зго́ду;

изъявля́ть поко́рность выка́зваць пако́рнасць, скара́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

giąć się

незак.

1. гнуцца, згінацца;

2. перан. гнуцца, схіляцца, кланяцца, скарацца; гнуць карак перад кім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dúcken

1.

vt нагіна́ць, нахіля́ць

2.

(sich)

1) нагіна́цца, нахіля́цца

2) пакара́цца, скара́цца

sich únter j-s Gewált dúcken — пакары́цца чыёй-н. ула́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

подчиня́ться

1. (покоряться) пакара́цца, скара́цца;

2. (повиноваться) падпарадко́ўвацца; (быть в непосредственном ведении — по службе, работе — ещё) паднача́львацца; (слушаться) слу́хацца (каго), слу́хаць (каго);

чу́вство подчиня́ется рассу́дку пачуццё падпарадко́ўваецца ро́зуму;

э́то учрежде́ние подчиня́ется на́шему министе́рству гэ́та ўстано́ва паднача́льваецца (падпарадко́ўваецца) на́шаму міністэ́рству;

подчиня́ться прика́зу падпарадко́ўвацца зага́ду, слу́хацца зага́ду;

3. грам. падпарадко́ўвацца;

одному́ гла́вному предложе́нию мо́гут подчиня́ться не́сколько прида́точных аднаму́ гало́ўнаму ска́зу мо́гуць падпарадко́ўвацца не́калькі дада́ных;

4. страд. скара́цца; падпарадко́ўвацца; паднача́львацца; см. подчиня́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bow​2 [baʊ] v.

1. кла́няцца; віта́ць пакло́нам

2. схіля́цца;

The trees bowed in the wind. Дрэвы схіляліся пад ветрам.

3. згіна́ць; го́рбіць; His back was bowed by old age. Яго спіна згорбілася ад старасці.

♦

bow and scrape быць уго́длівым

bow to [ˌbaʊˈtu:] phr. v. падпарадко́ўвацца; скара́цца;

He bowed to the inevitable. Ён скарыўся перад непазбежным.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stoop​2 [stu:p] v.

1. суту́ліць; суту́ліцца; го́рбіць; го́рбіцца;

stoop in walking суту́ліцца падча́с хады́

2. нахіля́ць; нахіля́цца; нагіна́ць; нагіна́цца

3. апуска́цца, дэградзі́раваць;

stoop one’s talents растра́чваць свой та́лент

4. прыніжа́цца;

stoop to cheating апусці́цца да падма́ну;

stoop to anything пайсці́ на што заўго́дна, не грэ́баваць нічы́м

5. саступа́ць, паддава́цца;

stoop to fate скара́цца лёсу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)