скара́цца гл. скарыцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пакара́цца разм. гл. скарацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

resign oneself

паддава́цца, здава́цца; скара́цца; зьміра́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dcken

1.

vt нагіна́ць, нахіля́ць

2.

(sich)

1) нагіна́цца, нахіля́цца

2) пакара́цца, скара́цца

sich nter j-s Gewlt dcken — пакары́цца чыёй-н. ула́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

submit

[səbˈmɪt]

1.

v.i. (-tt-)

здава́цца; скара́цца; саступа́ць

submit to one’s fate — скары́цца сваёй до́лі

2.

v.t.

1) уно́сіць, падава́ць

to submit a project for consideration — уне́сьці прае́кт на разгля́д

2) прызнава́ць, згаджа́цца

I submit that more proof is needed — Я прызнаю́, што патрэ́бныя дадатко́выя до́казы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ergben

*

I

1.

vt дава́ць (у выніку)

2.

(sich)

1) атры́млівацца, выхо́дзіць, выяўля́цца

2) здава́цца, скара́цца

3) прысвяці́ць сябе́, аддава́цца

es ergb sich, dass… — аказа́лася, што…

II

a адда́ны; пако́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

begen

*

1.

vt гнуць, нагіна́ць, згіна́ць

2.vi (s) зваро́чваць, паваро́чваць (напр. за рог дома)

◊ es mag ~ der brchen* — што б там ні было́, чаго́ б яно́ ні каштава́ла

3.

(sich) гну́цца, згіна́цца

sich vor Lchen ~ — ку́рчыцца ад сме́ху

sich ~ und schmegen — падла́джвацца; пакара́цца, скара́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

klein

1.

a мале́нькі, малы́

~ von Wuchs — невысо́кага ро́сту

der ~e Fnger — мізі́нец

von ~ auf — зма́лку, з мале́нства

2.

adv

bis ins Klinste — да дро́бязей

~ nfangen* — пачына́ць з мало́га

ein Wort ~ schriben* — піса́ць сло́ва з мало́й лі́тары

ein ~ wnig — тро́шкі, кры́шку

~ bigeben* — пакара́цца, скара́цца, уступа́ць

◊ ~, ber fein — ≅ малы́ залатні́к, ды дарагі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fügen

1.

vt звя́зваць; прыганя́ць; злуча́ць

2.

(sich)

1) здара́цца; атрымо́ўвацца

2) (in A) скара́цца (чаму-н.), станаві́цца пако́рлівым, падпарадко́ўвацца

3) падыхо́дзіць (да чаго-н.)

es kann sich ~, dass… — мо́жа зда́рыцца, што…

sich ineinnder ~ — увахо́дзіць адно́ ў друго́е

die mstände ~ sich so — так скла́дваюцца акалі́чнасці

wie es sich fügt — у зале́жнасці ад абста́він

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)