подзаты́лок ка́рак, -рка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

scruff [skrʌf] n. загры́вак; ка́рак

♦

take smb. by the scruff of the neck узя́ць каго́-н. за ка́рак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вза́шей и взаше́й, взаше́и нареч., прост. у ка́рак;

гнать взаше́й гнаць у ка́рак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заго́рбок разг. ка́рак, род. ка́рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nape

[neɪp]

n.

ка́рак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нажырава́ць

‘набраць тлушч у пэўным месцы (нажыраваць карак і пад.); адкарміцца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нажыру́ю нажыру́ем
2-я ас. нажыру́еш нажыру́еце
3-я ас. нажыру́е нажыру́юць
Прошлы час
м. нажырава́ў нажырава́лі
ж. нажырава́ла
н. нажырава́ла
Загадны лад
2-я ас. нажыру́й нажыру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нажырава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

scruff

[skrʌf]

n.

загры́вак -ўку, ка́рак -ку m.

to take somebody by the scruff — узя́ць не́кага за ка́рак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Карк 1 ’карак’ (Нар. лекс., Дразд., Гарэц., Др.-Падб.), укр. карак (гл. карак), запазычанне з польск. kark ’карак’, якое ўзыходзіць да прасл. kъrkъ (Слаўскі, 2, 77).

Карк 2 ’частка касы, якая непасрэдна прымацоўваецца да касся’ (Тарнацкі, Studia). Метафарычная назва, абумоўленая знешнім падабенствам (гл. карк 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каршэ́нь ’каршэнь, карак’, ’удар у патыліцу’ (Нас., Касп., Шат., Бяльк., Гарэц., Янк. БП, Мат. АС), «мужык … выпіхнуў папа ў каршэнь за дзверы» (Шн.), ’шыя, карак’ (Янк. III, Нар. сл., Шатал., Нас.). Утворана, як і каршэль, ад карх (гл.) ’карак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карх 1 ’карак’ (Сл. паўн.-зах.), гл. карак, карк. Экспрэсіўнае к > х.

Карх 2 ’пра кашлянне’ (Нар. лекс.). Гл. кархаць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)