Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tie1[taɪ]n.
1. га́льштук
2. сту́жка, шнуро́к;
The dog broke its tie. Сабака сарваўся з прывязі.
3.pl.tiesву́зы, су́вязі;
family ties сяме́йныя ву́зы;
ties of friendship сябро́ўскія су́вязі
4. цяжа́р; кло́пат, даку́ка
5.sport гульня́ ўнічыю́;
The game ended in a tie. Гульня скончылася ўнічыю.
6.mus. знак лега́та
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
неразры́ўны, ‑ая, ‑ае.
Такі, што нельга раз’яднаць; непарыўны, непарушны (пра пачуцці, адносіны, сувязі і пад.). Неразрыўная дружба. Неразрыўныя вузы братэрства. □ Бязмежная адданасць справе і скромнасць шчырага працаўніка — вось дзве галоўныя рысы характару пагранічніка. Гэта, перш за ўсё, .. адзін з тых «вінцікаў», чыя ціхая праца, увесь неразрыўны ланцуг штодзённых маленькіх перамог вельмі часта губляецца ў громе і бляску.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГІМЕНЕ́Й,
у грэчаскай і рымскай міфалогіі бог шлюбу, сын Дыяніса і Афрадыты (ці Апалона і адной з муз). Яго ўяўлялі прыгожым юнаком з гірляндамі кветак і факелам у руцэ. Гіменій — спявак і музыкант, раптоўна памёр (ці страціў голас) на вяселлі Дыяніса. Каб увекавечыць Гіменія, яго імя абвяшчалі на вяселлях, а ўрачыстую песню ў гонар маладых наз. гіменей. У пераносным сэнсе вузы Гіменея — шлюб.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вузда́ ’частка конскай збруі’ (Нас.), вуздэ́чка ’тс’ (БРС), вузьдзе́чка ’аброць (звычайна з цуглямі, раменная)’ (Бяльк.), укр.вузда́ ’тс’ (а таксама ’доўгая вяроўка ў крылляў невада, для выцягвання яго’), рус.узда́ ’тс’, польск.uzda ’тс’, чэш.uzda ’тс’, славац.uzda ’тс’, в.-луж.wuzda ’тс’, н.-луж.huzda ’тс’, палаб.väuzda ’тс’, балг.юзда́, узда́ ’тс’, макед.узда ’тс’, серб.-харв.у́зда ’тс’, славен.úzda ’тс’. Прасл.uzda; адносна ўтварэння існуе некалькі версій: найбольш пашырана ў літаратуры (Фасмер, 4, 153) думка пра складаны характар слова — з і.-е.*ous‑ ’рот’ (гл. ву́сны) і *dhē ’ўстаўляць’ (гл. дзець), аналагічна па ўтварэнню да *ǫda (гл. ву́да); аднак больш пераканаўчай з’яўляецца этымалогія Данічыча і Гараева — да ву́зы, вяза́ць; параўн. рус.на́‑уз ’частка конскай збруі’, тады вузда́ (з ‑д‑ суфіксальным) значыла б літаральна ’прывязь’ (Аткупшчыкоў, Из истории, 140; там жа агляд версій і літаратура).