пака́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Каркаць некаторы час. Вароны пакаркалі і паляцелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жардзяны́, ‑ая, ‑ое.

Зроблены з жардзін. Сонныя вароны відны былі на жардзяных загарадзях ля паплавоў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дападкі́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Дасціпны, спрытны; пранырлівы. [Зося з Рыгорам] бачылі, як дападкія вароны старанна рэвізавалі праложаную баразну. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варо́нік ’піражок з ягадамі’ (Федар., 7). Ад варо́ны < вары́ць. Слав. *varenъ, *varenikъ. Параўн. рус. варе́ник, укр. варе́ник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валюха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і валюхацца. Па калючым іржышчы валюхалі спакойна вароны. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Абл. Шпацыраваць. Каля дарогі спацыравалі вароны. Чорны. Стары палкоўнік.. спацыраваў па вуліцах. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вару́нкі ’бульбяны суп; агульная назва супа’ (Вешт.). З варо́нкі (да варо́ны < вары́ць) з палескім пераходам о > у ў закрытым складзе (але параўн. «Запрэ́гла са́лом варо́нак», Вешт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Варо́нца, варо́нцэ мн. л. ’бульбяны суп; суп наогул’ (Вешт.). Марыць, ад варане́ц (ці варо́нец) < вары́ць, варо́ны. Параўн. рус. варене́ц (аб гэтым слове гл. Шанскі, 1, В, 20).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кры́лле, ‑я, н., зб.

Крылы. Нудна махалі крыллем над кустом вароны. Чорны. У празрыстым небе трапятаў крыллем каршачок: мусіць, выбіраў на зямлі здабычу. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямізара́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сем зарадаў. Як хапіў Васіль свой ладны Самапал сямізарадны, Як прыцэліўся ён: п-пух! Ад вароны — толькі пух. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)