вараняня́ і варанянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня вароны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раска́ркацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Пачаць моцна каркаць.

Вароны раскаркаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вараняня́ і варанянё, ‑няняці; мн. ‑няняты, ‑нянят; м.

Птушаня вароны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна каркаць. Вароны раскаркаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пака́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Каркаць некаторы час. Вароны пакаркалі і паляцелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дападкі́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Дасціпны, спрытны; пранырлівы. [Зося з Рыгорам] бачылі, як дападкія вароны старанна рэвізавалі праложаную баразну. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жардзяны́, ‑ая, ‑ое.

Зроблены з жардзін. Сонныя вароны відны былі на жардзяных загарадзях ля паплавоў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варо́нік ’піражок з ягадамі’ (Федар., 7). Ад варо́ны < вары́ць. Слав. *varenъ, *varenikъ. Параўн. рус. варе́ник, укр. варе́ник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валюха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і валюхацца. Па калючым іржышчы валюхалі спакойна вароны. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Абл. Шпацыраваць. Каля дарогі спацыравалі вароны. Чорны. Стары палкоўнік.. спацыраваў па вуліцах. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)