croak
[kroʊk]
1.
n.
ква́каньне n. (жа́баў), ка́рканьне n. (варо́ны, крумкача́)
2.
v.i.
1) ква́каць, ка́ркаць
2) бурчэ́ць, нарака́ць, праро́чыць бяду́, кра́каць
3) Sl. паме́рці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Wolf
m -(e)s, Wölfe
1) заал. воўк
2) мясару́бка
◊ ein ~ im Scháfspelz — воўк у аве́чай шку́ры
der ~ ändert sein Haar, áber nicht séine Art — ≅ во́ўка ў плуг, а ён – у луг
wie der ~ in der Fábel — пра во́ўка памо́ўка, а ён на паро́г
mit den Wölfen muss man héulen — ≅ як уле́з у варо́ны, то і ка́ркай, як яны́
der ~ stirbt in séiner Haut — ≅ з дугі́ агло́блі не зро́біш; гарба́тага магі́ла вы́правіць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)