◎ Пашыхава́ць, пошыховаць, драг. пошыхуватэ ’пашанцаваць’ (астрав., Сцяшк. Сл.; ТС; Лучыц-Федарэц). Праз польск. poszykować ’тс’ з ням. Schickung ’лёс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пле́нум ’пленарнае пасяджэнне (пры ўдзеле усіх членаў выбарчага кіруючага органа)’ (ТСБМ). Праз рус. пленум ’тс’ з лац. plenum ’поўнае’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́стбіф ’ялавічына, засмажаная вялікім кавалкам’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. мову (ро́стбиф) з англ. roastbeef ’смажанае мяса’ (Фасмер, 3, 494).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руло́н ’скручаная ў трубку папера, тканіна, цэлафан і пад.’ (ТСБМ). З франц. rouleau ’звітак, трубка’ праз рус. рулон ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тамада́ ’асоба, якая вядзе банкет’ (ТСБМ). Укр., рус. тамада́ ’тс’. Праз рускую з груз. თამადა ’тс’ (ЕСУМ, 5, 511).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
odsądzać
незак.
1. адмаўляць каму ў чым; не прызнаваць за кім чаго;
odsądzać kogo od talentu — адмаўляць каму ў таленце;
2. уст. пазбаўляць права праз суд
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
skutek, ~ku
skut|ek
м. вынік;
na ~ek czego — з прычыны чаго; праз што;
~kiem (na ~ek) — у выніку чаго;
dojść do ~ku — прыйсці да высновы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przechylać się
незак.
1. перагінацца, перахіляцца, нагінацца; перавешвацца;
przechylać się przez poręcz — перавешвацца праз поручні;
2. схіляцца;
przechylać się ku — czyjemu
zdaniu — схіляцца да чыйго погляду
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
асе́лішча, ‑а, н.
Месца, занятае пабудовамі, гародамі, садамі; сядзіба. Рабіла.. [Галена] яшчэ ў бацькі, але жыць перайшла ўжо на новае сваё з Костусем хатняе аселішча. Чорны. Адсюль, з дзедавага двара, добра відаць ранейшае Міцева аселішча — палявы пераезд, будка, сасна. Навуменка. // Прытулак, месца жыхарства. Ішоў гэты чалавек [Санкоўскі] праз жыццё з клункам за плячамі, не маючы сталага аселішча. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балазе́, злучн. далуч.
Разм. Далучае сказы з дадатковымі паведамленнямі; па значэнню адпавядае словазлучэнням «тым больш што», «добра што», «добра якраз», «добра, што хоць». Электрыфікатар пайшоў да санітара, балазе жыў ён блізка — праз дзверы. Колас. Пан Зяленскі бубніць паціху пра коней, ды пра белых авечак, балазе здаецца яму, што я сплю. Лынькоў. [Жанчына:] — Уцякайце адсюль. Хавайцеся, балазе туман! Корзун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)