жало́бны
1. tráurig, Tráuer-;
жало́бны мі́тынг Gedénkstunde f -, -n, Tráuerstunde f;
жало́бнае шэ́сце Tráuerprozession f -, -en, Tráuerzug m -(e)s, -züge;
жало́бны марш Tráuermarsch m -(e)s, -märsche;
2. (сумны, тужлівы) tráurig, léidvoll
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
sad
[sæd]
adj.
1) су́мны, сму́тны, марко́тны
sad looks — марко́тны вы́гляд
a sad occasion — су́мныя абста́віны
2) ве́льмі дрэ́нны, ва́рты жа́лю
a sad state of affairs — ро́спачны стан рэ́чаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
невясёлы, ‑ая, ‑ае.
1. Які сумуе; сумны. [Сярго:] Вы што ж такі пануры, невясёлы? [Бэсман:] У нас вясёлага не вельмі шмат. Глебка. Убачыўшы свайго сябра невясёлым, Ціма запытаў: — Чаго такі кіслы? Шчарбатаў. // Які выражае смутак, журбу. Невясёлая ўсмешка. Невясёлыя вочы.
2. Які выклікае смутак, журбу; непрыемны. Невясёлы мой лёс, невясёлы... Пакідаю я родныя сёлы. Куляшоў. Покут голы, невясёлы, Як у той павеці. Крапіва. Ноччу Мікола не спаў. Сядзеў каля папялішча пад уцалелай яблыняй і думаў невясёлую думу. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уби́тый
1. (умерщвлённый) забі́ты, мног. пазабіва́ны;
2. перен. (уничтоженный) зні́шчаны;
3. перен. (глубоко огорчённый чем-л., приведённый в отчаяние) прыбі́ты, прыгне́чаны, прыве́дзены ў ро́спач; (ошеломлённый) ашало́млены;
4. перен. (потраченный на что-л.), разг. патра́чаны; (издержанный — ещё) расхо́даваны, вы́даткаваны; (о времени) змарнава́ны;
5. (уплотнённый, утрамбованный) разг. убі́ты, утрамбава́ны;
6. (покрытый) карт., разг. пабі́ты;
7. (выражающий огорчение, отчаяние, подавленность) прыгне́чаны, прыбі́ты, су́мны;
уби́тый вид прыгне́чаны (су́мны) вы́гляд;
8. сущ. забі́ты, -тага м.;
у проти́вника большо́е коли́чество уби́тых у праці́ўніка вялі́кая ко́лькасць забі́тых;
◊
спит как уби́тый спіць як забі́ты;
молчи́т как уби́тый маўчы́ць як забі́ты;
хо́дит как уби́тый хо́дзіць прыгне́чаны (прыбі́ты, су́мны);
уби́тый го́рем прыгне́чаны (прыбі́ты) го́рам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
sorry1 [ˈsɒri] adj.
1. засму́чаны, су́мны; по́ўны жа́лю;
be sorry шкадава́ць;
I’m sorry to say на жаль, паві́нен сказа́ць
2. ва́рты жа́лю; дрэ́нны, ке́пскі, благі́, ма́рны;
He was a sorry sight. На яго было балюча глядзець.
♦
feel sorry for smb. спачува́ць каму́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
плаче́вный
1. (жалобный) жа́ласны; плаксі́вы;
плаче́вный го́лос жа́ласны (плаксі́вы) го́лас;
2. перен. жа́ласны; (печальный) су́мны; (безнадёжный) безнадзе́йны; (жалкий) мізэ́рны; (ничтожный) нікчэ́мны;
плаче́вный вид жа́ласны вы́гляд;
плаче́вное положе́ние су́мнае стано́вішча;
плаче́вные результа́ты мізэ́рныя (нікчэ́мныя) вы́нікі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сму́так, ‑тку, м.
Пачуццё суму, маркоты, жалю. Я за труной тваёй іду з жалобнай песняй. Глыбока ў сэрцы смутак свой нясу. А. Александровіч. Сяброўскае слова і жарты Адгоняць і смутак і жаль. Хведаровіч. Ідзеш па вуліцы, заходзіш у хаты, гутарыш з людзьмі і бачыш, як цячэ мірнае, працавітае жыццё, з поспехамі і няўдачамі, з радасцямі і часінамі смутку. Хадкевіч. // Журботны, сумны выраз (вачэй, твару, губ і пад.). Прыкметны смутак стаіўся ў .. карых вачах [Алесі]. Шамякін. На поўны твар .. [Зімчука] лёг смутак. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пераго́раць ’перагараваць’ (лях., Сл. ПЗБ), ’агораць, справіцца з чым-небудзь’ (Нар. Гом.) трэба разглядаць разам з аго́раць ’што-небудзь зрабіць, набыць з цяжкасцю’, горны ’гаротны, сумны’ (БРС), якія да прасл. *gorati: серб.-харв. пре́гор ’перажыванне, гора, смутак, журба’, ’забыццё журбы’; чэш. horati ’гарэць’, ст.-польск. gorać ’палаць, палымнець’, польск. gora ’агонь на пашы, які распальваюць пастухі’, рус. гора́ть ’знішчацца агнём’. Форма *gorati — даволі старая ступень вакалізму кораня побач з *gorěti і *‑garati, параўн. літ. garúoti ’выпарвацца; моцна жадаць’ побач з літ. gorúoti ’моцна жадаць; працаваць да поту’ (Трубачоў, Эт. сл., 7, 31).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таска́ ’туга’ (пух., Сл. ПЗБ), таскава́ць ’тужыць па кімсьці без надзеі ўбачыцца’ (Пятк. 2), тоскова́ць ’тужыць, нудзіцца’ (ТС), таскава́ць ’тужыць, сумаваць’ (Ласт.). Укр. то́ска́ ’туга, сум’, рус. тоска́ ’тс’, стараж.-рус. тъска ’туга, неспакой’, тоска ’тс’, польск. tęsknić ’вельмі хацець убачыць кагосьці, дасягнуць чагосьці’, ст.-польск. tesknąć ’смуткаваць’, чэш. tesknit ’тс’, славац. teskniť ’тс’. Прасл. *tъska ’туга, сум’ адпавядае і.-е. *tus‑/*teus‑ ’апаражняць, спусташаць’; формы з ‑n‑ вытворныя ад *tъsknъ ’сумны, тужлівы’. Індаеўрапейскімі адпаведнікамі лічаць літ. taučiù, taũsti ’тужыць’, tautà ’туга’ (Фасмер, 4, 88; ЕСУМ, 5, 609; Борысь, 632).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
будзённы, ‑ая, ‑ае.
1. Не святочны, будны. Быў звычайны будзённы дзень, калі Паходны прынеслі з Лашыч паведамленне ад Ваўчка. Хадкевіч. // Прызначаны на штодзень. На сцяне вісела будзённая вопратка. Гартны. // Штодзённы, звычайны. Колькі радасці можна знайсці ў звычайным будзённым жыцці. Мурашка. А чым мяне сустрэне бераг новы — Будзённым тлумам, навізною спраў? Панчанка.
2. перан. Сумны, аднастайны. [Рыма:] — Ты таксама вершы пішаш? Люблю паэтаў, яны непасрэдныя, шчырыя, не такія, як усе, будзённыя. Сабаленка. Пытанняў.. нарадчыца чуе за дзяжурства дзесяткі, яны — самыя будзённыя, як і адказы на іх. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)