сагна́ць, зганю, згоніш, згоніць;
1.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўніксячы́, сяку, сячэш, сячэ; сячом, сечаце, сякуць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хто, каго, каму, каго, кім, аб кім,
1.
2. Ужываецца ў значэнні вылучальных або ўказальных займеннікаў: «каторы», «той».
3.
4.
5.
6.
7.
8. Ужываецца ў размеркавальным значэнні пры супастаўленні членаў сказа і сказаў у значэнні: «адно..., другое».
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае колер сажы, вугалю, самы цёмны з усіх колераў;
2. Цёмны, больш цёмны, чым звычайна.
3.
4. Некваліфікаваны, які не патрабуе пэўных ведаў і навыкаў, звычайна фізічна цяжкі і брудны (пра чарнавую работу і пад.).
5. Не галоўны, не цэнтральны, не парадны, які выкарыстоўваецца для штодзённых патрэб (пра дзверы, ход, уваход і пад.).
6.
7.
8.
9.
10. Які ў дарэвалюцыйныя часы адносіўся да ніжэйшых слаёў грамадства, да простага народа.
11.
12. Паводле забабонных уяўленняў — чарадзейны, звязаны з нячыстай сілай.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чы́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Незабруджаны, незапэцканы.
2.
3. Звязаны з тым, што не вельмі пэцкае, брудзіць, з тым, што патрабуе майстэрства, умення.
4. Які мае адкрытую, нічым не занятую паверхню.
5. Без пабочных дамешак ці з невялікімі дамешкамі.
6. Выразны, без шумаў, без дадатковых гукаў.
7. Правільны, які адпавядае пэўным нормам, правілам (пра мову, склад і пад.).
8.
9.
10. Які застаецца пасля вылічэння чаго‑н.
11.
12.
13. Не звязаны з практычным прымяненнем;
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БЕЛАРУ́СКАЕ ПАЛЕ́ССЕ,
фізіка-геаграфічная падправінцыя Палескай правінцыі на
У тэктанічных адносінах прымеркавана да Падляска-Брэсцкай упадзіны, Палескай седлавіны, Прыпяцкага прагіну, Брагінска-Лоеўскай седлавіны і частак
Клімат умерана кантынентальны (
Літ.:
Рельеф Белорусского Полесья.
Неотектоника и полезные скопаемые Белорусского Полесья.
Мацвееў А.В., Якушка В.П. Пра рэльеф Беларусі.
А.В.Мацвееў, Э.А.Крутавус.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БЕЛАРУ́СКІ АКАДЭМІ́ЧНЫ ТЭА́ТР ІМЯ ЯКУ́БА КО́ЛАСА,
Беларускі дзяржаўны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа. Створаны ў 1926 у Віцебску як Другі
У фарміраванне творчага аблічча т-ра
У складзе трупы (1996):
З 1964 т-р працуе ў будынку на
Літ.:
Гісторыя беларускага тэатра. Т. 2—3.
Няфёд У.І. Беларускі тэатр імя Якуба Коласа.
Беларускі дзяржаўны акадэмічны тэатр імя Якуба Коласа.
Сабалеўскі А. Сучаснасць і гісторыя: Крытыч.
А.В.Сабалеўскі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
адбі́ць, адаб’ю, адаб’еш, адаб’е; адаб’ём, адаб’яце;
1. Ударамі адкалоць, адшчапіць, адарваць, адкрышыць (частку цэлага або што‑н. прымацаванае).
2. Сустрэчным ударам адкінуць.
3. Сілаю, з боем адабраць каго‑, што‑н., вярнуць захопленае.
4.
5. Прымусіць баяцца што‑н. рабіць, знішчыць, адабраць (ахвоту, жаданне, памяць і пад.).
6. Адкінуць у адваротным кірунку (прамені, гук і пад.).
7. Адлюстраваць што‑н. на сваёй гладкай, бліскучай паверхні.
8. Выявіць, даць вонкавае праяўленне (пачуццям, стану і пад.).
9. Выстукаць рытмічнымі ўдарамі.
10. Ударам (ударамі) пашкодзіць што‑н., зрабіць балючым.
11. Завастрыць лязо касы, б’ючы малатком.
12. Аддзяліць, перагарадзіўшы.
13. Правесці лінію ударам вяроўкі або шнура.
14. Пабіць (расліны, пасевы).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́мяць 1, ‑і,
1. Здольнасць запамінаць, захоўваць і аднаўляць у свядомасці ранейшыя ўражанні.
2. Запас уражанняў, мінулы вопыт, якія захоўваюцца ў свядомасці і могуць быць адноўлены.
3. Успамін пра каго‑, што‑н.
4. Здольнасць мысліць, разважаць, усведамляць свае ўчынкі, пачуцці; прытомнасць.
•••
па́мяць 2, ‑і,
Здольнасць электроннай машыны захоўваць і выдаваць запісаную інфармацыю, а таксама ўстройства электроннай машыны для запісу, захоўвання і выдачы інфармацыі.
памя́ць, ‑мну́, ‑мне́ш, ‑мне́; ‑мнём, ‑мняце́;
1. Зрабіць мятым; змяць.
2.
3. і
4. Тое, што і пацерці (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцягну́ць, сцягну, сцягнеш, сцягне;
1. Цягнучы, зняць каго‑, што‑н. адкуль‑н.
2. Цягнучы, перамясціць адкуль‑н.
3. Цягнучы, звалачы ў адно месца ўсё, многае.
4. Сабраць, сканцэнтраваць у адным месцы (вялікую колькасць чаго‑н.).
5.
6. Знесці што‑н. далёка.
7. Зрабіць больш вузкім, цесным, шчыльным (тое, што завязваюць, зацягваюць); зацягнуць.
8.
9. Злучыць канцы, краі чаго‑н.; ссунуць.
10.
11.
12.
13.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)