Ві́чанка ’вікавая салома’ (Мат. Гом.). Ад вічаны (вік + ян) пры дапамозе суф. ‑ка. Гл. віка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Варажы́на ’злодзей’ (Мат. Гом.). Да вораг з суфіксам адзінкавасці ‑іна (гл. SP, 1, 120–123).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераво́дых ’перадышка’ (брагін., Мат. Гом.) — у выніку кантамінацыі лексем перады́х (там жа) і рус. о́тдых.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пралупі́цца ’абудзіцца рана’ (добр., Мат. Гом.). Конфікснае ўтварэнне (пра- + іцца) ад лупы ’вочы’ (гл. лупа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прышало́пкаваты ’дурнаваты’ (хойн., Мат. Гом.), укр. пришелепкуватий, пришолопкуватий, пришелепуватий, пришо‑ лопуватий ’дурнаваты’. Да шалопаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пупу́шка ’пупышка’ (Гарэц.; ашм., Стан.; лоеў., жытк., Мат. Гом.), пу́пушка, путных ’тс’ (Др.). Гл. пупышка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рашпо́р ’падоўжаная бэлька, якая падтрымлівае папярочныя’ (Мат. Маг.). З польск. rostwork (< ням. Rostwerk, гл. рошт)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раява́ць ’жыць вельмі добра без турбот, безклапотна’ (ТСБМ, Ян., Янк. Мат.). Ад рай1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыўну́ць ’капануць’ (Янк. Мат.). Дзеяслоў для абазначэння аднаразовага дзеяння, утвораны ад рыць (гл.), як кры́кнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́пчаты ’па форме падобны на рэпу’ (ТСБМ), рэпчатка ’гатунак цыбулі’ (Мат. Гом.). Гл. рэпа1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)