спрабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; незак. і зак.

1. незак., каго-што. Правяраць стан або якасць каго-, чаго-н., выпрабоўваць.

С. свае сілы.

С. голас.

2. незак., што. Каштаваць што-н., есці што-н. для вызначэння смаку.

С. суп.

3. незак. і (радзей) зак., з інф. Рабіць (зрабіць) спробу выканаць якія-н. дзеянні, здзейсніць што-н.

С. заснуць.

С. узлезці на дрэва.

4. незак. і (радзей) зак., што. Зведваць (зведаць) што-н.

Ён ужо не раз спрабаваў турму.

|| зак. паспрабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pith

[pɪӨ]

n.

1) асяро́дак -ка m. (сьцябла́), стры́жань -ня m. (дрэ́ва); мя́кіш ску́ркі апэльсі́на

2) су́тнасьць f., гало́ўная і са́мая ва́жная ча́стка чаго́-н.

3) сі́ла f.; энэ́ргія f.; до́брае здаро́ўе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ко́ркавы I

1. про́бковый;

к. шлем — про́бковый шлем;

к. по́яс — про́бковый по́яс;

~вая падэ́шва — про́бковая подошва́;

2. про́бочный;

к. заво́д — про́бочный заво́д;

○ ~вае дрэ́ва — про́бковое де́рево;

к. дуб — про́бковый дуб

ко́ркавы II анат. ко́рковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злупі́ць сов., разг.

1. в разн. знач. слупи́ть; содра́ть;

з. кару́ з дрэ́ва — слупи́ть (содра́ть) кору́ с де́рева;

до́рага з. — до́рого содра́ть (слупи́ть);

2. изби́ть (жесто́ко);

○ з. шку́ру — (з каго) содра́ть шку́ру (с кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буль

[фр. A. Boulle = прозвішча прыдворнага фр. сталяра (1642—1732)]

стыль французскай мэблі 17—18 ст., які вызначаўся прастатой формы і наяўнасцю інкрустацыі з іншых гатункаў дрэва, медзі, бронзы, слановай косці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гляды́чыя

[н.-лац. gleditsia, ад I. Gleditsch — прозвішча ням. батаніка (1714—1796)]

лістападнае дрэва сям. бабовых з калючкамі і падоўжаным лісцем, пашыранае ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гутапе́рча

(англ. guttapercha, ад малайск. getah = жывіца + pertja = гатунак дрэва)

пластычнае арганічнае рэчыва, блізкае па сваіх уласцівасцях да каўчуку, якое атрымліваюць з зацвярдзелага соку некаторых раслін; выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́рыя

(н.-лац. carya, ад гр. karyon = арэх)

дрэва сям. арэхавых, пашыранае ў Паўн. Амерыцы, Цэнтр. і Усх. Азіі; плады некаторых відаў выкарыстоўваюцца ў кандытарскай прамысловасці; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лігні́н

(ад лац. lignum = дрэва)

1) арганічнае рэчыва, якое разам з цэлюлозай змяшчаецца ў драўніне;

2) матэрыял у выглядзе тонкай слаістай паперы, вырабленай з драўніны; раней выкарыстоўваўся як перавязачны; драўнінная вата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скульпту́ра

(лац. sculptura)

1) від выяўленчага мастацтва — стварэнне аб’ёмных вобразаў (статуй, барэльефаў і інш.) з гліны, каменю, дрэва, металу;

2) твор гэтага віду мастацтва або сукупнасць такіх твораў (напр. беларуская с.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)