Verbum

анлайнавы слоўнік

◎ Недацёпа асудж. ’дурны чалавек’ (міёр., З нар. сл.), недоцёпа экспр. Здагадлівы чалавек’ (ТС), укр. недотепа ’няздольны, няўмелы чалавек’, рус. недотёпа ’няўклюда’ і ’памылка пры тканні — прапушчаная ці выцягнутая нітка ў аснове’ (пск., СРНГ). З неда- ’недастаткова’ і цепсці ’біць, трапаць’ або цяпаць ’стукаць’, якія ў экспрэсіўным ужыванні могуць мець і іншыя пераносныя значэнні, у тым ліку ’разумець, цяміць, кеміць’, параўн. укр. дотеп ’досціп’, дотёпний ’дасціпны’; калі дапусціць наяўнасць падобнага, незафіксаванага ў беларускай мове слова, то з не і *дацёпа ці *дацяпа, параўн. расцяпа ’разява’; рус. недотяпа ’няўмека’; ткацкі тэрмін у рускай мове сведчыць аб магчымай крыніцы слова ў сферы тэрміналогіі з пераходам канкрэтнага значэння ў экспрэсіўнае, што здараецца вельмі часта, тады развіццё значэння ад ’недастаткова выцягнуты’, ’нестаранна зроблены’ (параўн. цёпкаць ’выцягваць ніткі з тканіны’) да ’няўклюдны’ і ’дурны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

предложе́ние^I ср.

1. (действие) прапано́ва, -вы ж., прапанава́нне, -ння ср.;

предложе́ние по́мощи прапанава́нне дапамо́гі;

2. (то, что предлагается) прапано́ва, -вы ж.;

де́льное предложе́ние слу́шная прапано́ва;

3. эк. прапано́ва, -вы ж., прапанава́нне, -ння ср.;

спро́с и предложе́ние по́пыт і прапано́ва (прапанава́нне);

4. (на вступление в брак) прапано́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тип

1. в разн. знач. тып, род. ты́пу м.;

автомоби́ли но́вого ти́па аўтамабі́лі но́вага ты́пу;

тип ру́сской же́нщины лит. тып ру́скай жанчы́ны;

тип членистоно́гих тып членістано́гіх;

ти́пы предложе́ний ты́пы ска́заў;

2. (о человеке) разг. тып, род. ты́па м.;

ко мне подошёл како́й-то тип да мяне́ падышо́ў не́йкі тып;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Errat interdum quadrupes

Іншым разам спатыкаецца чатырохногі.

Иногда спотыкается четвероногий.

бел. Конь на чатырох нагах і то спатыкаецца.

рус. Конь на четырех ногах и то спотыкается. И на доброго коня бывает спотычка. С кем греха не бывает.

фр. Il n’est si bon cheval qui ne bronche (Нет такого хорошего коня, который не спотыкается).

англ. A horse stumbles that has four legs (И конь о четырёх ногах спотыкается).

нем. Strauchelt doch auch ein Pferd, und hat doch vier Beine (И конь спотыкается, хотя у него четыре ноги).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

пока́

1. нареч. паку́ль што;

поживи́те пока́ здесь пажыві́це паку́ль што тут;

чита́йте газе́ту, а я пока́ порабо́таю чыта́йце газе́ту, а я паку́ль што папрацу́ю;

пока́ что паку́ль што;

да́йте пока́ что немно́го да́йце паку́ль што тро́хі;

он пока́ что дово́лен ён паку́ль што задаво́лены;

2. союз паку́ль;

пока́ я жив, я бу́ду служи́ть ро́дине паку́ль я жывы́, я бу́ду служы́ць радзі́ме;

пока́ он игра́л, все молча́ли паку́ль ён ігра́ў, усе́ маўча́лі;

не уйду́, пока́ не ко́нчу не пайду́, паку́ль не ско́нчу;

откажи́тесь, пока́ не по́здно адмо́ўцеся, паку́ль не по́зна;

пока́ дойду́, бу́дет ночь паку́ль дайду́, бу́дзе ноч;

◊

пока́-то (ещё)! паку́ль яшчэ́ (той, та́я, то́е)!;

пока́-то он соберётся! паку́ль яшчэ́ ён збярэ́цца!;

закуси́те — пока́-то ещё обе́д бу́дет гото́в закусі́це — паку́ль я́шчэ той абе́д бу́дзе гато́вы;

пока́ всё паку́ль што ўсё;

пока́! быва́й(це)!, паку́ль!;

пока́ до свида́ния паку́ль што быва́й(це) здаро́ў (здаро́вы)!;

пока́ со́лнце взойдёт, роса́ о́чи вы́ест погов. паку́ль со́нца ўзы́дзе, раса́ во́чы вы́есць;

до тех пор, пока́… да той пары́ паку́ль…

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Crebro victus erit, alium qui sternere quaerit

Той часта будзе прайграваць, хто імкнецца іншаму падставіць нагу.

Тот часто будет проигрывать, кто стремится другому подставить ногу.

бел. Хто на каго яму капае, той сам у яе ўваліцца. Хто яму капае, той сам туды пападае. Не стаў у чужыя калёсы палку, а то гэта палка цябе па ілбе трэсне.

рус. Не рой другому яму ‒ сам в неё попадёшь. Не подставляй ноги: на самого спотычка нападёт. Чем кого взыщешь ‒ и себе то же сыщешь. Отольются кошке мышкины слёзы. Что людям радеешь, то и сам добудешь.

фр. Qui creuse la fosse a un autre y tombe lui-même (Кто копает яму другому, сам в неё и попадёт).

англ. Curses like chickens come home to roost (Проклятья, как цыплята, возвращаются домой на насест).

нем. Wer andern eine Grube gräbt, fällt selbst hinein (Кто копает могилу другому, сам упадёт в неё).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

адчыня́цца несов.

1. (о двери, окне, шкатулке и т.п.) открыва́ться; отворя́ться;

2. (быть таким, чтобы можно было открыть) открыва́ться, отку́пориваться;

шуфля́да лёгка ~ня́ецца — я́щик легко́ открыва́ется;

кансе́рвы не́шта не ~ня́юцца — консе́рвы что́-то не отку́пориваются;

3. (о начале собрания, заседания и т.п.) см. адкрыва́цца;

4. страд. открыва́ться; отворя́ться; отку́пориваться; см. адчыня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«ВЯЛІ́КАЯ ХРО́НІКА»,

«Летопис, то ест Кройника великая з розных многих кройникаров диалектом руским написана», беларуска-ўкраінскі хранограф 1-й пал. 17 ст., своеасаблівая гіст. энцыклапедыя свайго часу, першая сур’ёзная спроба выкладу сусв. гісторыі на старабел. мове. Месца ўзнікнення дакладна невядомае. Ранняя рэдакцыя помніка, найбольш верагодна, бел. паходжання, больш позняя — украінскага. Мае кампілятыўны характар. Паводле жанравай структуры — звод гіст. аповесцей, апавяданняў і пагадовых запісаў. Складаецца з 3 асн. частак: «Хронікі ўсяго свету» (грунтуецца пераважна на аднайм. хроніцы польск. гісторыка М.Бельскага), «Хронікі славянарускай» («Хронікі славян») і «Хронікі літоўскай і жамойцкай» (абедзве грунтуюцца на «Хроніцы польскай, літоўскай, жамойцкай і ўсяе Русі» М.Стрыйкоўскага). У 1-й частцы апісана далёкае мінулае чалавецтва ад «стварэння свету» да часоў Карла Вялікага (9 ст.). 2-я частка прысвечана гісторыі стараж. Русі ад заснавання Кіева да 1480. Адзін з раздзелаў «Хронікі славянарускай» называецца «Хроніка Белай і Чорнай Русі». У 3-й частцы гісторыя ВКЛ ад легендарнага кн. Палемона да 1588. «Вялікая хроніка» змяшчае таксама шмат міфаў, легенд, паданняў і літаратурных апрацовак, у т. л. аповесці пра Траянскую вайну, Аляксандра Македонскага (гл. «Александрыя»), Кулікоўскую бітву і інш. «Вялікая хроніка» захавалася больш чым у 10 спісах. Большая частка тэксту «Вялікай хронікі» не апублікавана, акрамя «Хронікі літоўскай і жамойцкай», выдадзенай у «Поўным зборы рускіх летапісаў» (т. 32, 1975).

В.А.Чамярыцкі.

т. 4, с. 382

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЫТВО́РНАЯ функцыі, ліміт адносін прырашчэння функцыі $𝑓 (x)$ да прырашчэння аргумента; адно з асн. паняццяў дыферэнцыяльнага злічэння. Характарызуе хуткасць змены функцыі пры змене яе аргумента. Абазначаецца $𝑓 (′ x)$ , $y ′(x)$ , $\frac{d 𝑓 (x)}{d x}$ . Вытворная функцыі $𝑓 (x)$ у пункце x₀ роўная вуглавому каэфіцыенту $tg α$ датычнай да лініі $y = 𝑓 (x)$ у яе пункце M_o з абсцысай x_o.

Паводле вызначэння $𝑓 ′(x) = {lim}_{Δ x \to 0}^{} \frac{Δ y}{Δ x} = {lim}_{Δ x \to 0}^{} \frac{𝑓 (x_{0} + Δ x) - 𝑓 (x_{0})}{Δ x}$ , дзе x₀ — пункт, у некаторым наваколлі якога вызначана функцыя $𝑓 (x)$ ; $Δ x = x - x_{0}$ — прырашчэнне аргумента; $Δ y = 𝑓 (x_{0} + Δ x) - 𝑓 (x_{0})$ — адпаведнае прырашчэнне функцыі. Калі гэты ліміт канечны, то функцыя $𝑓 (x)$ наз. дыферэнцавальнай у пункце x₀. Аперацыя знаходжання вытворнай наз. дыферэнцаваннем. Вытворнай ад y′ (першай вытворнай) ёсць другая вытворная (y″) і г.д. Для функцый некалькіх зменных вызначаюцца частковыя вытворныя — вытворныя па аднаму з аргументаў пры ўмове пастаянства ўсіх астатніх аргументаў.

Паняццем вытворнай карыстаюцца пры рашэнні многіх задач матэматыкі, фізікі, тэхнікі і інш. навук.

Літ.:

Курс вышэйшай матэматыкі. Мн., 1994;

Гусак А.А. Высшая математнка. Т. 1—2. 2 изд. Мн., 1983—84.

А.А.Гусак.

т. 4, с. 326

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

няро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Нягладкі, з упадзінамі і ўзвышшамі. Дарога была няроўная, з каляінамі, Варавіцкі ледзь выкручваў машыну паміж імі. Лобан. Месца тут няроўнае — то высокая гара, то глыбокая нізіна. Шамякін.

2. Размешчаны не па прамой лініі; крывы. Пёрка выводзіць на паперы няроўныя радкі. Гартны.

3. Неаднолькавы па велічыні, памерах, якасці, умовах і пад. з кім‑, чым‑н. І хаты няроўныя тут, як і людзі: адна большая, другая меншая. Колас. У наваколлі тутэйшых трох вёсак зямля была вельмі няроўная. Дзе вышэй — радзіла добра, дзе ніжэй к балоту — усё ўшчэнт вымакала. Чорны. Аднаго бацькі і адной маткі няроўныя бываюць дзіцяткі. Прыказка.

4. Нераўнамерны ў працэсе дзеяння; перарывісты, з перабоямі. Няроўны пульс. Няроўнае дыханне. □ Калі-нікалі халадзіў лагодны, ціхі ветрык, што варушыўся няроўнымі слабымі павевамі. Мележ. [Газоўка] кідала няроўнае, трапяткое святло на сцены з бярвенняў, між якіх тырчаў сухі.. мох. Васілеўская.

5. перан. Неўраўнаважаны; няўстойлівы. Няроўны характар.

6. перан. Не заўсёды аднолькавы, з лепшымі і горшымі часткамі (пра стыль).

7. Такі, у якім прымаюць удзел неаднолькавыя ў якіх‑н. адносінах бакі. Весці няроўны бой. □ Аб .. падзеях [у Іспаніі] пісалася ў газетах, аб іх гаварылі ў школе, у часе піянерскіх кастроў, дома. І ўсім так хацелася дапамагчы тады іспанскім героям у іх мужнай і няроўнай барацьбе. Лынькоў. І жнівеньскім ранкам У сорак другім Змаганне няроўнае Выпала ім. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)