магі́чны

(гр. magikos)

1) які мае адносіны да магіі;

2) незвычайны па сіле ўздзеяння, цудадзейны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мінера́льны

(с.-лац. mineralis)

які мае адносіны да мінералаў або ўключае ў свой склад мінералы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мітрафо́рны

(ад мітра + гр. phoros = які нясе)

які мае права насіць мітру (напр. м. протаіерэй).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

параксія́льны

(ад пара- + аксіяльны)

прывосевы, які мае аднолькавы напрамак з воссю (напр. п. пучок праменяў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

праві́зар

(лац. provisor = які забяспечвае, прадбачыць)

аптэкар, фармацэўт вышэйшай кваліфікацыі, які мае вышэйшую фармацэўтычную адукацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

працэсуа́льны

(ад лац. processus = цячэнне, ход)

які мае адносіны да працэсу (напр. п-ае права).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прэферэнцы́йны

(лац. praeferens, -ntis = які аддае перавагу)

які мае адносіны да прэферэнцыі, заснаваны на ёй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Млеч ’малако ў рыб’ (Сержп., Грам.), млечны ’які мае семевую вадкасць’ (валож., Сл. ПЗБ). З польск. mlecz, mleczko ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нікара́пла ’няўклюда’ (Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка, зыходная форма літ. kerėpla ’нязграбная істота’; ні (< не?) мае, відаць, узмацняльнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піскульга́ ’чалавек, які мае пісклявы голас’ (Бяльк.). Утворана ад піск (гл.) і суфіксаў з негатыўным адценнем -у//’ і ‑га.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)