разляце́цца, ‑лячуся, ‑ляцішся, ‑ляціцца; ‑ляцімся, ‑леціцеся;
1.
2.
3.
4.
5. У палёце набраць вялікую скорасць; пачаць палёт з вялікай скорасцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разляце́цца, ‑лячуся, ‑ляцішся, ‑ляціцца; ‑ляцімся, ‑леціцеся;
1.
2.
3.
4.
5. У палёце набраць вялікую скорасць; пачаць палёт з вялікай скорасцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́дкі, ‑ая, ‑ае.
1. Недастаткова густы, вадзяністы.
2. Які складаецца з аднародных прадметаў, часцінак, размешчаных не блізка адзін ад другога.
3. Не густы (пра туман і пад.).
4. Які адбываецца праз вялікія прамежкі часу, бывае не часта.
5. Які не часта сустракаецца, незвычайны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спля́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струме́нь, ‑я,
1. Вузкі паток вады або якой‑н. вадкасці.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схілі́цца, схілюся, схілішся, схіліцца;
1. Нахіліцца, нагнуцца.
2. Узяць кірунак, павярнуць да якіх‑н. межаў (часавых або прасторавых).
3. Аддаць перавагу якой‑н. думцы, перакананню і пад.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́та, ‑ы,
1. Жылая сялянская пабудова, зрубленая з бярвення.
2. Унутраная частка такой жыллёвай пабудовы; жылое памяшканне.
3. Асобны сялянскі двор, гаспадарка; асобная сям’я.
4. У назвах некаторых сельскіх устаноў.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчаслі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Якому дадзена шчасце (у 1 знач.), які мае, адчувае шчасце, радасць, захапленне ад каго‑, чаго‑н.
2. Які прыносіць, дае радасць, шчасце, дабрабыт і пад.; напоўнены шчасцем, радасцю.
3. Якому шанцуе, спрыяе шчасце, удача.
4. Які прыносіць, прынёс шчасце, радасць, удачу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2. Хутка, з вялікай сілай узлятаць угару; шугаць (пра полымя, дым і пад.).
3.
4. Вельмі хутка расці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім;
1. Ужываецца (з мэтай пазбегнуць паўтарэння) замест назоўніка ніякага роду адзіночнага ліку, які ў папярэднім кантэксце абазначае прадмет гаворкі.
2. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.
3. Ужываецца з пабочнымі словамі і ў безасабовых сказах у знач. узмацняльнай часціцы.
4. Ужываецца ў значэнні займенніка «гэта», паказваючы на што‑н. раней названае, упамянутае.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пу́га 1 ’прылада да паганяння, пужка’ (
Пу́га 2 ’вага ў студні з жураўлём’ (
Пу́га 3 ’божая кароўка’ (
Пу́га 4 ’жанчына, якая любіць хадзіць па сяле’ (
Пу́га 5 ’маланка, разрад’: у буру вялікая пу́га была на небе (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)