дуралюмі́н, ‑у, м.

Лёгкі і трывалы сплаў алюмінію і медзі з прымессю марганцу, крэмнію і інш.

[Ад лац. durus — цвёрды і слова алюміній.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ле́ткі ’лёгкі’ (Сцяшк.), ’хуткі, шпаркі, рухавы, быстры на ногі’ (зэльв., Сл. паўн.-зах.; слонім., Нар. лекс.; карэліц., Нар. словатв.), лётка ’хутка’ (КЭС, лаг.), ’лёгка’ (в.-дзв., трак., ваўк., беласт., Сл. паўн.-зах.) і аналагічна леткае, лёгкія ’лёгкае’ (гродз., Сл. паўн.-зах.). Аформілася пад уплывам польск. teiki ’лёгкі’ з лёгкі (гл.). Сюды ж лёцянкі ’лёгенькі’ (Сцяшк.), а таксама лёцянкі ’рэдзенькі (пра суп)’ (Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сна́дна ‘зручна, выгадна’, сна́дны ‘выгодны’ (Нас.), сюды ж сна́дні ‘добра’ (Мат. Маг.), ст.-бел. снадный ‘зручны, выгадны, лёгкі’, дыял. укр. сна́дний ‘лёгкі, падатлівы, шчодры’, рус. смал. сна́дный ‘выкананы старанна і дакладна; акуратны’. З польск. snadny ‘лёгкі’, snadnie ‘зручна, лёгка’ (Карскі, Белорусы, 149). Борысь (SEK, 4, 336) заходнеславянскія формы ўзводзіць да прасл. *snadьno, з якога *snadьnъ ад назоўніка або прыслоўя *snadь, гл. снадзь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каске́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Лёгкі мужчынскі галаўны ўбор з казырком і аколышкам.

[Фр. casquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюль, ‑ю, м.

Лёгкая празрыстая сятчастая тканіна. Васіліна выпусціла фіранку, вецер падхапіў лёгкі цюль, выгнуў ветразем. Савіцкі.

[Фр. tulle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

airy [ˈeəri] adj.

1. по́ўны паве́тра; прасто́рны;

a large airy room прасто́рны пако́й

2. лёгкі, эфі́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

canter​1 [ˈkæntə] n. алю́р, лёгкі гало́п, кэ́нтар

♦

win at a canter лёгка дасягну́ць перамо́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

leger

[-'ʒε:r]

a

1) лёгкі, (зана́дта) во́льны

2) неаха́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entflámmbar

a запа́льны, лёгкі на загара́нне; перан. па́лкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

по́дых, ‑у, м.

Лёгкі, слабы парыў (ветру); рух паветра. Нават лёгкі подых ветру нёс востры смалісты водар прасохлага на сонцы бярвення. Дуброўскі. Пералівалася пад подыхам ветру хвалямі густая азіміна. Шамякін. / Пра набліжэнне, наступленне чаго‑н. Было цёпла, хоць у паветры ўжо адчуваўся подых ранняй восені. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)